"2050 yılına kadar sona ereceğini bildiğimiz Dünya'nın yüzde 49'luk bir şansı var?!"
Jared Diamond
Jared Diamond'ın yeni kitabı "Upheaval"/"Ayaklanma", krizde olan bir dünyaya hitap ediyor, ne yapılacağına dair uzak geçmişten bazı dersler çıkarmaya çalışıyor.
UCLA (ABD'nin Kaliforniya eyaletinde, Los Angeles şehrinde kurulu bir araştırma üniversitesi) coğrafyacısını, bir tür "büyük düşün" tarihi yapan, Steven Pinker ve Bill Gates gibi insanların çok sevdiği bir kitap haline getiren Diamond'ın bu eseri, diğer tüm kitaplarından çok farklı değil.
Diamond'ın kamusal bir entelektüel olarak hayatı, evrimsel psikolojinin bir eseri olan 1991 kitabı "The Third Chimpanzee" ile başladı.
Ancak, 1997'de yayınlanan, Batı'nın yükselişi için üç kelimelik bir açıklama sunan Guns, Germs ve Steel ile gerçekten modern çağda küresel imparatorluk statüsüne başladı.
Hatta "tarihin sonunda" yayınlanmış olsa bile, hem coğrafi determinizmi hem de bugün Batılı üstünlüğü kokusu olarak neyi arayabileceklerini eleştirenlerden bir nebze sapma olmadı.
2005 yılında, eski medeniyetlerin çevresel zorluklar karşısında neyin kargaşasına düştüğüne dair bir dizi vaka incelemesi olan Collapse'i yayınladı.
Collapse, bugün iklim değişikliğinin krizini anlamak için bir tür mihenk taşı haline gelen bir kapı tokmağı.
2012'de yayınlanan 'Düne Kadar Dünya'da, geleneksel toplumlardan neler öğrenebileceğimizi sordu?!
Diamond yeni kitabında, kendimize benzeyen, kargaşaya uğrayan ama yine de katlanabilenlerden neler öğrenebileceğimizi soruyor.
- Yeni kitabınızdan bahsetmek istiyorum, ama açıkcası, size hayatınızın çalışması bağlamında onu nasıl gördüğünüzü sorarak başlamanın faydalı olabileceğini düşündüm.
- Elbette.
İşte cevabım:
Bence, bu umduğundan daha banal ve hayal kırıklığı yaratacak.
İnsanlar, bana sık sık kitaplarım arasındaki ilişkinin ne olduğunu soruyor?!
Gerçekten, her kitabım, önceki kitabımı bitirdiğimde en çok ilgilendiğim ve en çok hissettiğim şeydi.
Hepsi, bana kendini öneren bir anlatı gibi..
Çünkü Silahlar, Mikroplar ve Çelik, Çöküş ve bu yeni olan Upheaval'ı düşünüyorum da benim için her biri belirli bir kültürel, entelektüel anlatı.
Bu, Guns, Germs ve Steel ile başlıyor..
Açıkçası oldukça nüanslı bir tarihsel anket.
Ama aynı zamanda, gezegenin Batı hakimiyeti için bir tür açıklama olarak ortaya çıktığında da öyle okundu.
Bana hak ettiğimden daha fazla kredi verdiğini söyleyebilirim. Ama bana verdiğin kredinin üçte birini hak ediyorum.
Ve bu Çöküş için.
Silahlar, Mikroplar ve Çelik'i bana zafer kazandıran eser olarak görmüyorum.
- Hayır, ben de bilmiyorum.
Bunu demek istemiyorum.
Ama bence kültürümüz de Batılı zafer anıyla tanıştı.
- Gerçek şu ki, sen ve ben İngilizce konuşuyoruz.
Algonquin'den bahsetmiyoruz ve bunun nedenleri var.
Bunu, İngiliz dilinin zaferi olarak görmüyorum.
Bunu, tarihin nasıl ortaya çıktığı gerçeği olarak görüyorum ve Guns, Germs ve Steel de bununla ilgili.
- Bu konular hakkındaki görüşünüz, aradan geçen yıllar boyunca değişti mi?!
Demek istediğim, toplumların çevresel zorluklarla nasıl yüzleştiklerini, ne kadar uyarlanabilir olduklarını ve ne kadar dirençli olduklarını düşündüğünüzde, on buçuk yıl önce sahip olduğunuz görüşlere sahip misiniz?!
- Evet.
Görüşlerim aynı, çünkü 2005'te gördüğüm hikaye bugün hala geçerli.
Halen çevresel zararlarla kendilerini yok eden birçok geçmiş toplum söz konusudur.
Kitabı yazdığımdan beri daha fazla vaka ortaya çıktı.
Louis dışında Cahokia'nın çevresel çöküşü üzerine çalışmalar yapılmıştır.
Cahokia, Kuzey Amerika'daki en kalabalık Kızılderili toplumuydu.
Ve Collapse'ı/Çöküş yazdığımda, Cahokia'nın neden çöktüğünü bilmiyordum?!
Daha sonra, Cahokia'yı mahvetmek için iklim değişikliklerinin ve su baskınlarının Mississippi Nehri üzerinde oynadığı rol hakkında çok iyi bir çalışma olduğunu öğrendik.
Bu kitap, evet, olup bitenlerle ilgiliydi.
Bugünkü hikaye de aynı, hiçbir şey değişmedi.
Geçmiş toplumlar kendilerini yok ettiler.
Son 14 yılda geçmiş toplumlar kendilerini yok ettiler.
Bugün karşılaştığımız risk, toplumların tek tek çöktüğü değil, küreselleşme nedeniyle karşılaştığımız risk tüm dünyanın çöküşüdür.
- Bunun ne kadar olası olduğunu düşünüyorsun?!
Bütün medeniyet ağı çökecek mi?!
- Tahmin edeceğimiz gibi, Dünya'nın 2050 yılına kadar çökme olasılığının yaklaşık yüzde 49 olduğunu tahmin ediyorum.
O zamana kadar öleceğim ama çocuklarım ne olacak?!
2050 yılında altmış üç yaşında.
Bu benim için çok önemli bir konu.
Karmaşık toplumlar için gerekli olan kaynaklar sürdürülemez bir şekilde yönetiliyor.
Dünyadaki balıkçılık?!
Çoğu balıkçılık sürdürülemez şekilde yönetiliyor ve tükeniyor.
Dünyanın dört bir yanındaki çiftlikler, çoğu çiftlik sürdürülemez bir şekilde yönetiliyor.
Toprak, dünya çapında kuruyor.
Dünyadaki tatlı su sürdürülemez bir şekilde yönetiliyor.
Tüm bu olumsuzluklarla, şu andaki oranla, birkaç yıl mevcut sürdürülemez kullanımımıza devam edebiliriz.
2050'ye kadar artık bu şekilde devam edemeyiz!?
Yani?!
2050'ye kadar ya sürdürülebilir bir rota buluruz, ya da çok geç olacak.
- Öyleyse bu sürdürülebilir yol hakkında konuşalım.
Yeni kitaptaki yol'umuzu bu şekilde ayarlamamıza yardımcı olabilecek dersler nelerdir?!
- Ulusal krizler söz konusu olduğunda, ülke bunun kriz olduğunu kabul etmek zorundadır.
Eğer ülke bir krizde olduğunu reddederse, bir krizde olduğunuzu inkar ederseniz, bir numaralı krizi çözemeyeceksiniz?!
Bugün Amerika Birleşik Devletleri'nde, birçok Amerikalı bir krizde olduğumuzu kabul etmiyor?!
Bir krizde olduğunuzu kabul ettiğinizde, bu konuda yapabileceğiniz bir şey olduğunu kabul etmelisiniz.
Sizin sorumluluğunuz var.
Bunun yerine, krizin bir başkasının hatası olduğunu söylüyorsanız, o zaman bunu çözmek için herhangi bir ilerleme kaydetmeyeceksiniz.
Bugün, siyasi liderlerimiz de dahil olmak üzere, Amerika Birleşik Devletleri sorunlarının ABD'den kaynaklanmadığını,
Çin, Kanada ve Meksika'dan kaynaklandığını söyleyenler var.
Ancak, sorunlarımızın başka ülkelerden kaynaklandığını söylersek, sorunlarımızı çözmenin bize bağlı olmadığı anlamına gelir.
- Özellikle iklim konusunda, çevre sorunlarında birçok karşı dürtü var gibi görünüyor.
Cumhuriyetçi Parti ve diğerleri, iklim sorunlarına tek çözümünün bireysel eylem yoluyla olduğuna inananlardan..
Bu bağlamda, sorumluluğu kabul etmek ne demektir?!
- Anladığım kadarıyla, beş yıl öncesinin aksine, Amerikan vatandaşlarının ve seçmenlerin çoğunluğu, iklim değişikliğinin gerçekliğini kabul ediyorlar.
Demek istediğim, Amerikan kamuoyunun bir bütün olarak kabulü var.
Bundan sorumlu olduğumuza dair oldukça bir değişiklik var.
Bireysel eylemle mi, yoksa orta düzeyde kurumsal eylemle mi, yoksa en üst düzeyde hükümet eylemiyle mi yoksa bunların üçü ile mi bu konuda ne yapabiliriz?!
Bireysel olarak bir şeyler yapabiliriz.
Farklı araba türleri satın alabiliriz.
Daha az sürüş yapabiliriz.
Toplu taşıma araçlarına yönelebiliriz.
Bu bir şey.
Kurumsal çıkarlar da var; çünkü Dünya Yaban Hayatı Fonu'nun yönetim kurulundayım ve Uluslararası Koruma Kurulunda'ydım ve kurullarımızda Walmart ve Coca-Cola gibi gerçekten büyük şirketlerin liderleri var, CEO'lar var.Şirketlerin, büyük şirketlerin bazıları korkunç şeyler yaparken, bazılarının da ön sayfada haber olmayan harika şeyler yaptığını görüyorum.
Exxon Valdez petrolü Alaska'yı döktüğünde, ön sayfaya haber yapılacağına bahse girebilirsiniz.
Chevron, Papua Yeni Gine'deki petrol sahasını son derece titiz bir şekilde yönetirken, şimdiye kadar bulunduğum herhangi bir milli parktan daha iyi bir çevre vardı ama ön sayfaya haber olmadı.
Ve son olarak Cumhuriyetçi Parti, evet.
Hükümetin bir rolü var.
Kısacası, iklim değişikliği tüm bu seviyelerde ele alınabilir.
Birey, şirket ve ulusal düzey...
- Kitapta, günümüz hakkında, iklim hakkında, kaynaklar hakkında, aynı zamanda nükleer savaş ve nükleer silah tehdidi hakkında da konuşuyorsunuz.
Sormak biraz aptalca bir soru olabilir, ama bu tehditleri nasıl sıralıyorsunuz?!
- Duygularımı bastırıyorum, çünkü insanların buna cevap verdiğimde, nasıl tepki vereceklerini biliyorum.
Ne zaman birisi bana "Çabalarımızı nasıl önceliklendirmeliyiz?" diye sorsa, cevabım, "Çabalarımıza öncelik vermemeliyiz."
Sanki biri bana, "Jared, evlenmek üzereyim. Mutlu bir evlilik için en önemli faktör nedir?" diye soruyor.
Ve cevabım:
"Bana mutlu bir evlilik için en önemli unsurun ne olduğunu soruyorsanız, birkaç yıl içinde boşanacağınızı tahmin ediyorum."
Çünkü mutlu bir evliliğe sahip olmak için 37 şeyi doğru yapmalısın.
Ve eğer 36'sında haklı olursan, ama seksi doğru yapmazsan, ya da doğru para kazanmazsan, ya da kayınvalidene karşı haklı olmazsan, boşanırsın.
Birçok şeyi doğru yapmalısın.
Peki, bugün dünyanın durumu için dünyada olup bitenlere nasıl öncelik veririz?!
(Devamı Yarın)