Hafta içinde, İstanbul’deki Ekavart Galerisi’nde karma bir resim-heykel sergisi açıldı. Sanatçılar Sandra Çavdar ve Koray Ariş’in “İnDreams” adını verdikleri kollektif sergisi 5 Ocak’a kadar açık kalacak.
Yolunuz Taksim yakınındaki Ritz Otel’e, namı diğer “Gök-Kafes” çevresine düşerse, yarım saatinizi ayırıp siz de gezebilirsiniz burayı.
Sergi açılışına Ekavart Galeri’nin sahibi İnci Aksoy beni de davet etmişti. Dostum Mukaddes Akça ile davete icabet ettik. Ama böyle bir sergi açılışı görmediğimi itiraf etmeliyim.
Küratörlüğünü Osman Çarmıklı’nın yaptığı sergi ve açılışı pek çok açıdan sıradışıydı. Çarmıklı ve sanatçılar bu sergi için bir yıl hazırlanmışlar.
Öncelikle, gelen kadın konukların “bayrak kırmızı” giysileri dikkat çekiyordu. İnci Aksoy ve Zeynep Çarmıklı da kırmızılar içindeydi. Kırmızılar içinde gelenler, bunu özellikle belirtiyorlardı. Dolayısıyla önceden bir sözbirliği edildiği anlaşılıyordu.
Sonra gelen konuklar...
İstanbul’da "Cemiyet hayatı" denilince aklınıza gelen kim varsa, hepsi oradaydı.
Mesela Sabancı Holding’in patronu Güler Sabancı.
Mesela Eczacıbaşı Holding’in First Lady’si Oya Eczacıbaşı, ki kendisinin öyle pek sergilere gittiğini gören yokmuş.
Mesela Cem Boyner’in eşi Ümit Boyner.
Sonra Ayşegül Dinçkök, Leyla Alaton.
Celal-Şebnem Çapa, Sinan Dereli, Betina Machler.
İşadamları Mustafa Süzer, Ali Kibar, Hakan Sabancı.
Tabii bu isimler benim fark ettiklerim ama Koç Ailesi’nden kimseyi görmediğini söylemeliyim.
Serginin ikramını Bebek’teki meşhur Lucca’nın yaptığını da eklemek lazım. Ve konuklara, şampanya, kaliteli viskiler, Lucca’nın kokteylleri ikram edildi. Şampanya şişelerini net göremedim ama Don Perignon’a benziyorlardı. Şarapların markasına dikkat etmemişim ama ucuz olmadıklarından eminim.
Sanatçılar ve sergilenen eserler derseniz, onu da anlatalım.
Öncelikle Sandra Çavdar, soyut resimleri ile dikkat çeken bir ressam. Daha önce “Hiçbir Şeyin Resimleri” adıyla bir kollektif sergiye daha katılmış. Contemporary İstanbul’da da bulunmuş. Ancak onun dışında kendisi hakkında doğrusu internette bir şey bulamadım. Sonra öğrendim ki, ressamlık geçmişi çok eski değilmiş.
Ama İstanbul doğumlu, Güzel Sanatlar Akademisi mezunu ve uzun yıllar tiyatro dekor ve kostüm tasarımı üzerinde çalışmış. Ve tabii ki her sanatçı gibi biraz içine dönük.
74 yaşındaki heykeltraş Koray Ariş 1970’li yıllardan beri sergileri olan tanınmış bir sanatçı. Genel olarak ahşap ve deri malzemeleri kullanan Ariş, dikkat çekici yapıtları üzerinde Çatalca’daki atölyesinde çalışıyor.
İçi içe geçen serginin tasarımı dikkat çekiciydi. Kullanılan müzik, ses ve ışık da başka diyarlara gitme hissi uyandırıyordu.
Sergide Koray Ariş’in heykellerine dokunmak istedim. Deri ve ahşap objeler zaten insanlarda dokunma hissi verirler. Ancak genelde sanatçıların eserlerine dokunulmaması gerekir. Sonra Koray Ariş’in bir röportajında fark ettim ki, kendisi eserlerine dokunulmasını özellikle istermiş ve şöyle diyor:
“Ben her zaman gördüğüm heykellere dokunmak istemişimdir. Bir şeye dokunduğunuz ve onu okşadığınız zaman, formu ve malzemeyi de daha iyi hissetme şansınız olur. Üretim aşamasında kimi zaman ışığın beni yanılttığı oluyor, o zamanlarda dokunarak doğru formu yakalıyorum. Ayrıca esere dokunmak sanatçıyla izleyici arasında farklı bir iletişim kurmaya olanak sağlıyor. O eseri yaparken aktardığım enerji, izleyiciye ancak heykele dokunduğu zaman geçiyor.”
Koray Ariş, kendisiyle yapılan bir röportaj sırasında heykellerinden birini de çalgı niyetine kullanarak ustalık göstermiş.
Keşke bu röportajı, sergiye gitmeden önce okusaymışım.
Neyse artık bir daha gidersem, bol bol dokunurum o güzel heykellere.