Hatay Büyükşehir Belediye Başkanı Lütfü Savaş, Millet İttifakı’nın Cumhurbaşkanı adayının, siyasi partilerden milli mutakabat hükümetini yönetecek biri olması gerektiğini belirterek, “Sayın Genel Başkanımız yaparsa mutlu oluruz” dedi. 5 yaşıdan bu yana hem çalışıp, hem okuduğunu belirten CHP’li Savaş, siyasetten spora pek çok alanda bilinmeyenlerini N Gazete’ye açıkladı.
Hatay Büyükşehir Belediye Başkanı Lütfü Savaş, Nuray Başaran ile Kim Nasıl Yönetiyor’un konuğu oldu. Samimi sohbetinde Savaş’ın açıklamalarından öne çıkan bölümler şu şekilde:
Biz Dağyüzü köyünde doğduk. Köyün bir çiftliği vardır. Yazın orada oluruz, kışın köyü göçeriz. Bazen köyde kalırdık kışın. 5 Yaşından itibaren Antakya’ya taşındık. Beş kardeşiz, küçük bir evde oturuyorduk. Çalıştıkça bütün aile.. Dört erkek bir ablam var. Ailede ilk okuyan benim. Babam kasaplık yaptı. Ama pamuk ve çapa zamanı babam çalışmaya götürürdü. Amele götüren bir çavuştu. Abilerim ablam çalışırdı, ben de pamuk toplamaya giderdim. İlkokula gittiğimizde ben pamuk da toplardım. İlkokula kendi kendimi yazdırdım. Nüfus kağıdımı aldım gittim. Daha sonra babamlar pamuktan geldiler. İlkokulu Işıklar İlköğretimde okudum. Ortaokulu Kurtuluş okulunda okudum. Liseyi endüstri meslek lisesinde elektrik bölümünde okudum. O zamanlar endüstri meslek liseleri gayet şeydi.
İlkokuldan itibaren hem çalışıp, hem okuduk. Babamdan harçlık istediğimi hiç hatırlamam. İlk paramı aldığımda 5.5 -6 yaşında teyzemin eşi kilim dokurdu. Onun yanında çıraklık yaptım.
Daha sonra başka bir teyzemin kızının kocası kundura yapardı. Onun yanında da çalıştım biraz. Ondan sonraki yıllarda yazın mobilyacıda çalıştım. Kışın ilkokuldayken tatlı satardım. Ortaokula kadar kışın tatlı sattım harçlığımı çıkardım. Yazın da abimlerle birlikte mobilyacıda çalıştım.
Hiç parasız kalmadım ama hiç de zengin olmadım. Okulda dondurma satardım sonra. Kışın tatlı, yazın dondurma satardım. Lisede amelelik yaptım çok.
İnşaatlarda sıvacılık yaptım. Çimento taşırdım, kum taşırdım. Sıva sonrası sünger çekerdik. TIP Fakültesinde okurken de hem çalıştım, hem okudum. 1982’de üç yıl iktisat okudum, sonra TIP’a geçtim.
Yine okurken Ağrı’ya gittik, bir kamyon koyun aldık. O koyunları hem yaydık, hem besledik. Koyunların parasını borç almıştım, yarısını ona verdik, yarısını da paylaştık.
Okurken hem çalıştığım için param olmadı ama parasız da kalmadım.
Alnımızın teriyle para kazanmayı 5 yaşından sonra öğrendik. Sonra doktor olduk.
1990-92’de ilk mecburi hizmetimizi Kayseri’de yaptık. Biz eşimle 5’nci sınıfı bitirdiğimizde nişanlandık. 6’ncı sınıfı bitireceğimizde de evlendik.
Eşim sınıf arkadaşımdı. Birinci sınıfın sonuna doğru tanıştık. Derslerimin sonuçlarını sormak için onunla konuşuyorduk. Bir Sakine teyzemiz vardı sağolsun onun sayesinde konuşuyorduk. O teyzemizi de 4-5 gün önce kaybettik. Sonra eşimle kura çekimine gittik. Spor gazetelerini okurken ilk heyecanlı halimi o zaman gördü. Ve bana, “ Ya ben kura çekeceğim ama sen bana hiç yardım etmiyorsun” dedi. Sonra Kayseri Develi’yi çektik. Orada 22 ay çalıştık. İlk bebeğimiz çok karakışta oldu. 30 cm. Kar vardı. Çocuğumuzu doğumda kaybettik. Eşim çok orada üzüldüğü için biz tayin istedik. Tayinde de belli yerler vardı. Balırkesir Burhaniye’yi istedik. Üç buçuk yıl da orada kaldık. Ben orada adliyede, eşim de sağlık ocağında çalışıyordu.
1996 başında İstanbul’a gittik. SSK Okmeydanı Hastanesi’ne gittim. Bu arada ikinci kızımız da oldu. 0 Şimdi 28 yaşında bilgisayar mühendisi.
Ben ihtisasa başladım, üçüncü yılında eşim de Çukurova Halk Sağlını kazandı. Ben son 6 ay tek başıma çalıştım. İhtisası bitirdiğim zaman Adana’ya geldim. Oranın ilk laboratuvarını kurdum. 2002’de Mustafa Kemal Üniversitesi kuruldu, Hatay’da. Sonra bana TIP Fakültesi kurulması konusunda destek vermem istendi. Eşim de ihtisas yapıyordu, kurduk bayağı badireler atlattık. Ekonomik pastanın bölünmesinden dalıyo biraz yorulduk buradak. Niye geldiniz TIP fakültesine ihtiyaç yoktu dendi.
8 ay da işsiz kaldım. Sonra hakkımızı aradık ve döndük.
Sonra yeni gelen rektörün danışmanı oldum. İki yıl boyunca çok tempo yaptık üniversitede.
2007’de doçent oldum.
Başdanışmanken 2009 seçimlerinde siyasete girdik. O zaman ilçe başkanı, il başkanı ve o zamanın adalet bakanı Sadullah Beyin önerisi ile davetiyle adaylığımız sözkonusu oldu. Eşim çocuklarım, kardeşlerim, annem hiçbiri istemedi. Ona rağmen yüzde 47.3 oy alarak kazandık.
Bi beş yıl iktidar partisinin belediye başkanı olarak görev yaptık. Bizim ilk 6 aydan sonra ruhsal birlikteliğimiz kalmadı.
2014 yılında muhalefet partisi CHP’ye geçtik. Benim ilk tercihim aday olmamaktı. Ama sonra farklı bir partiye geçmekti. Bir sağ partiydi, milliyetçi muhafazakar bir partiydi. Daha sonra CHP adaylık teklif etti. Özel kalemi tarafından arandım. Bizi çok hassas bir şekilde davet etti. O davet sonunda bizim eski Sayın Bakanımız Nihat Matkap da davet etti. Bir milletvekili arkadaşımız da vardı. Hasan Akyol, benim liseden sınıf arkadaşımdı.
Anket yapıldı. Benim doğduğum mahalleden çok etkilendiler. İktidar partisi o nedenle bizi aday yaptı ama bizi kendilerine benzetmek istediler. Bizim kendimize göre bir dünya görüşümüz var. Bunu değiştirmek istediler.
Sayın Genel Başkana da, “benim geldiğim çevre Ülkücü bir çevre, siz de sosyal demokrat bir partisiniz” dedim. Bu iş nasıl olacak? Dedim. Sayın Genel başkan da, “Vatan elden gidiyor, vatana birlikte sahip çıkacağız” dedi.
Senin bu dönüşün bizim için bir engel teşkil etmiyor dedi. Ben de bu konu sizi rahatsız etmiyorsa mesele yok dedim. O zaman da iktidar partisi de çok güçlüydü tabi. Yüzde 41 küsür oy ile seçildik.
CHP’nin oyunu ikiye katlayıp geçtik. MHP’den de Mete bey çıkmıştı. İyi bir kariyeri vardı. Büyük bir saygınlığı vardı.
Bi tarafta adalet bakanı var, bi tarafta Mete bey.
Seçimde çalışırken, CHP’lilere gidiyoruz, biz sağdan gelene oy vermeyiz, iktidar tarafına gidiyoruz, biz CHP’lilere oy vermeyiz diyorlar.
Biz Sadullah Bey’den 4900 oy farklı seçimi kazandık. Dışarıdan gelenler asker, polis, öğretmenler de, Suriyeliler de oy kullandı ve maalesef hiç tanımadığımız 16 bin kişi daha oy kullandı.
Bizim seçmenimiz olmayan. Biz bunu üç ay önce öğrendik. 29 bin ekstra seçmenimiz vardı. Evrak yok bu konuda sadece bilgi var.
Cumhur İttifakı’nın oyu burada çok fazlaydı. Bundan önceki genel seçimde 280 bin oy almıştık. Yerel seçimde ise 110 bin oy daha fazla aldık.
Bunun büyük bir kısmı sağdan geldi.
Biz adaletli ve eşit çalıştığımız için her taraftan rahat oy alıyoruz. Hassa ilçemiz muhafazakardır, oradan 12 bin civarı oy aldık. Her ilçemizde oylarımız arttı. 3’ncü dönem çalışıyoruz.
Biz dünyadaki yüz metrelik yarışa eksi 50’lerden başlayanlardanız. Sıfır çizgisine kadar çok mücadele ettik. Süper zekam yoktur ama çalışırım.
İki işi bir arada yaparım. Lütfü Savaş karakteri oturmuş biri. Dezavantajlı bir gruptan gelmeme rağmen Allah bana doktorluğu nasip etti. İyi bir eş nasip etti. Doçent oldum, üniversitede önemli görevler yaptım. İyi bir belediye başkanıyım. Azmim karşılığında rabbimizin bunu ödül olarak verdiğini düşünüyorum. Başka bir düşüncem daha var.
Bir çok kimlik, etnik unsur var burada. Bunları yaradan getirdi. Beni de bu noktaya getirdi. O kadar renkli bir tablonun içine beni belediye başkanı yapmışsa adaletli olmam gerekiyor diye düşünüyorum. Kimseyi dışlamadım, ayırmadım.
Biraz zor eş’im. Çok hiperaktifim. Dünyayı biz değiştirmeyeğiz ama ufak dokunuşlarımız da olacak. Çocukları hep o yetiştirdi. Bir gün şikayet etmedi. Arkadaşlar başaramadı, eşim burayı üç ayda bu hale getirdi.
Evde biat ediyorum, rahat ediyorum. Eve gidince biz karı kocayız.
Şikayet etmez öyle eşim. Bazen Hatayspor’un maçlarına götürüyorum. Müthiş fanatiktir zaten. Gençkızlar gibi heyecanlı.
9-10 yıldır Suriye’nin gölgesinde yaşıyoruz. Spor takımlarımızın sayısı arttı.
Sporcu ve spor çeşitliliği de arttı.
Her ay 1500 kişey kurs veriyoruz.
Suriyeliler ile her şeyimizi paylaşıyoruz onlarla. İş kuruyor, tarımda çalışıyor. Hatay’daki insanların pastası giderek daralıyor. İnsanlarımızı pozitif anlamda rahatlamak için de spora önem veriyoruz.
Youtube’daki videolar...
İstanbul’dan Adana’ya gelmiştik. Sabahın beşinde eşim hamile hastaneye götürdüm. Sonra bir rahatsızlık geçirdi eşim ve oğlan doğdu elime verdiler, eşim içeride.
8 yaşında falan ona bir telefon aldık. Oğlum beni Kral diye kaydetmiş. Çocuk baba şefkati filan göremedi. Siyasetçinin parası pul, karısı dul, çocukları da babasız filan. Kızım da İstanbul Teknik Üniversitesi’ne girdi, sonrasında resmi bir kurumda çalışıyor.
Pandeminden sonra baba oğlu olduk yani. Biraz cool takılıyor. Ablası bilgisayar mühendisi. Doktor yapmak istemedik ama damat doktor.
Olduğum gibi biriyim. Gençleri seviyorum. Gençler çok mutsuzlar. Beni bu durum çok rahatsız ediyor.
Bir oğlum Z kuşağında, biri de Y kuşağında. Özgürlük isterken de sorumluluklarını biliyorlar.
Çocuklar gelecek adına emin olmak istiyorlar.
Onlarla röportajlar yapıyoruz, Hatay’ı tanıtıyoruz dışarıdan gelenlere. Kerebiç kurabiyesinin nasıl yapıldığını anlatıyoruz.
Burası ilk hıristiyanların yeri, ilk kiliselerinin ortaya çıktığı yer. Anadolu’da ilk cami de burada. M.Ö 30’da musevilerin havrası da burada.
Hatay kültürel zenginlikleri ile ön plana çıkıyor. Gastronomi Hatay için çok önemli. Eşim de bu tanıtıma katkıda bulunuyor.
Hatay’daki işler tanıtımı olacak konuları işliyoruz. Başardıysak seçiliyoruz yani.
Bazı evraklara cevap verilmiyor. Normal şartlardaki ihtiyaçlar giderilmiyor. Boğazınızdan haram lokma geçmiyorsa kolay iş yaptırmazlar.
Biz konsültasyon kültüründen yetiştiğimiz için sorunları çözmede hassas davranıyız. Yönetici olmak bütün ekibi aynı potada eritmek zorundadır.
Siyasi partilerden milli mutakabat hükümetini yönetecek biri olmalı. Sayın genel başkanlar da, milletvekilleri de olabilir ama kendi ülkesini, Türkiye’deki kamplaşmayı bitirmesi lazım. Bir çok faktörleri yukarıdan bakak, herkesi yakın hissedecek birine ihtiyaç var.
Sayın Genel Başkanımız yaparsa mutlu oluruz yani.