Ama duygunun nesnesine takılı kalan kişi hem ideallerine hem de aradığı Tanrısallığa karşı haksızlık eder. Aşkın nesnesini alternatifsiz olarak gören teolojik anlamda da şirke düşer.
Dr. Onur AKBAŞ
Zehir dozunda kullanıldığı zaman insanda tedavi etkisi yapar. Akıl merkezli yaratılan ve muhakeme kabiliyeti sayesinde medeniyet inşa edebilen bir “homo” olarak insan bazı duygularını dozunda ve muhakemeli olarak kullandığında harikalar yaratmaya aday bir varlıktır. Bu cümleden olarak aşk bana göre bir hastalık olmakla birlikte platonik aşk insanın aklı ile Tanrı arayışının duyguda patolojik bir duruma dönüşmesidir.
Kendisini adayacak bir üstün değer arayan insan bulduğu değerlerle personasını inşa eder. Bu varoluşsal oluş esnasında en büyük yol kazalarından biri aşk/platonik aşktır. Bu duygunun nesnesini aşabilen ve onun üzerinden değer ve idealler üretebilen kişi iyi bir sanatçı ya da bilim inanı olabilir. Ama duygunun nesnesine takılı kalan kişi hem ideallerine hem de aradığı Tanrısallığa karşı haksızlık eder. Aşkın nesnesini alternatifsiz olarak gören teolojik anlamda da şirke düşer. Çünkü alternatifsiz olarak gördüğü nesne artık onun putu ve şirkidir. Bu sebeple Karamazov Kardeşler’de Mitya (Dimitri) Graşenko karşısında borç aldığı paraları kumarda kaybetmeyi arzularcasına tüketirken aslında aşık olduğu kadının putunu onun gözleri önünde kırmaktadır. Bu bir anlamda hayatını maddeye endekslemiş aşkın nesnesi önünde onun putunu kırarak kendi putuna da meydan okuma deneyimidir.
Yukarıdaki düşüncelerimin şekillenmesine sebep olan yine bir kitaptır. Sevgili dostum Betül Erdoğan’ın Kumru isimli eseri. Tematik anlamda platonik bir aşk etrafında şekillenen roman bana bir kere daha divan şiirinin tutkulu putperestliği olan aşkın nesnesi karşısındaki rezilcesine öznenin tükenişini sorgulatma imkânı verdi.
Son olarak platonik çukura düşenlere tavsiyem, o cehennemden bir idealler ve üretimler cenneti yaratmak sizin elinizde.