Yıllar önce bir televizyon programında yanılmıyorsam Avrupa Birliği uzmanı Can Baydarol ile Doğu Perinçek konuşuyorlardı.
Perinçek, her zamanki “Nobran” tarzıyla Avrupa Birliği’ni ve Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üye olması gerektiğini anlatan Can Baydarol’a yükleniyordu. Can Baydarol, bir ara “Biz bunları kendimiz için değil, gelecek nesiller için istiyoruz. Eğer Türkiye AB üyesi olmazsa, beyin göçünü engelleyemeyiz. Ben oğlumun Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yetişmesini istiyorum” diyecek oldu.
Perinçek net yanıt verdi:
“Oğlunu da al git!”
Bugün Hürriyet’te “253 bin kişi Türkiye’den göç etti. Göç edenlerin sayısı geçen yıla göre yüzde 42.5 arttı” haberini görünce bu olay aklıma geldi.
Özellikle ekonomik kriz, pek çok insana çareyi yurtdışında arama zorunluluğu yaratıyor.
Ve sonunda Perinçek’in istediği gerçekleşiyor ve Türkiye’den gitmek isteyenler çoğalıyor. İnsanlar “Oğullarını da alıp” gidiyorlar.
Uzun yıllardır Almanya’da yaşayan bir gazeteci dostum da, ilginç bir gözlemini şöyle anlattı:
“Geçenlerde açılış öncesi çocuklarımın okuluna uğradım. İki Türk aile gelmiş, çocuklarını kaydetmek istiyorlardı. Biri, uluslararası bir şirkette çalışıyordu, tayinini isteyip, gelmişti. Öteki de, eşinin Almanya’daki akrabalarının bağlantısıyla taşınmıştı.”
Gazeteci dostumun anlattığına göre özellikle Berlin ve Frankfurt’ta adım başına Türkiye’den göç eden insanlara rastlıyorlarmış.
“Göç edilen ülkeler” bugüne kadar daha çok Afganistan, Suriye, Irak ve Afrika ülkeleri idi. Türkiye daha çok göç alan ülkeydi. Saydığımız bu ülkelerden milyonlarca kişi Türkiye’ye geldi,
Şimdi görüyoruz ki Türkiye’nin bir kısım insanı da ülkesini terk edip, göç etmeye başlamış. Sayı da öyle az buz değil, çeyrek milyonu bulmuş.
Türklerin dışarda başarılı olması, bir diyaspora yaratması farklı bir dinamik. Kişisel olarak bunu da destekliyorum. Yurtdışındaki Türkler, anavatan için her zaman artı puan yaratır.
Ama bunun bir sınırı vardır ve bu “Sınır” aşılmamalı.
Türkiye, kendi ihtiyacı olan insanları başka ülkelere kaptırmamalı.
Umarım o “Sınırı” aşmayız.