Ziyaettin Erol
Mustafa ağabeyim teşekkür ediyorum, bizlerin sesini dünyaya duyurduğun için ama, ağabeyim en yanımızdaki en yakınımızdaki sesimizi duymuyor neden?
Kısaca kendimden bahsederek başlayalım istersen.
Ben Ziyaettin Erol;
Her Türk genci gibi Tunceli Hozat Karakolunda askerlik görevimi yerine getirmekteydim.
Yıl 1994 ülkemin güzel ili Tunceli, Hozat, güzeldi.
Askerlik görevimi tüm asker arkadaşlarımla birlikte yerine getirmekteydim.
Yine her zaman ki gibi bir günlerden biriydi.
Karakolda gece dinleme ve gözetleme yapmak için, mevzilerde yerimizi aldık.
Saat gece 12 sularında idi, Kurban Bayramı arefe gecesindeydik.
Gözetleme ve dinleme yapıyorduk. Çünkü gözetleme yaptığımız gece hava çok zifiri karanlıktı. Bu karanlık geceyi fırsat bilen bölücü terör örgütü, 90 kişilik bir grup ile yaklaşık 8 saat göğüs göğse çatıştık.
Bu çatışmada Ben atılan bomba sonucu 2 metreden kayaların üstüne düştüm.
Sağ kolum Köprücük kemiği kırıldı ve damarlar zedelendi. Sağ kulağımın duyma özelliğini kaybettim. Hastaneye kaldırıldım. Bütün tetkiklerim yapıldı, fakat kulağımın işitme özelliğini rapora ilave etmemişler.
Birde çatışmanın verdiği ruhsal bozukluk yetmediği gibi, yanımda şehit olan arkadaşlarımın acısı beni Psikolojik olarak çok etkiledi. Kullandığım ilaçlar neticesinde vücudum artık bu hastalığa cevap veremez hale geldi.
Ben tek kolumla o haldeyken, tek elle mermileri şarjöre dolduruyor ve arkadaşlarıma yolluyordum.
Şuan ki sağlık durumum tartışılır durumda, bu halde askerlik şubelerine gitsem, askerliğe el verişli değildir deyip, beni eve yollarlardı. Fakat 3713 terörle mücadele kapsamında askerlik sebebi ve tesirinden dolayı bu olay meydana geldi. Doktorlara gittiğimizde doktorlar senin hiç bir şeyin yok deyip, ağrı kesici ve antibiyotik ilaç yazıp eve yolluyorlar. Bizi sıradan hasta gibi görüp, öyle muamele ediyorlar. bu haksızlığa bilgisizliğe ne zaman dur denecek.
Şu an kolumda ödem oluştu. Kolumdaki Yağ kitlesi 8.55 milimetre genişlemiş durumda. Tedavisi yok. ağrı ve sancılarım boynuma vuruyor. Ağrısı sancısı 20 yıldır devam ediyor. bu ağrılarımla yaşıyorum. Yeri geliyor acılarım dayanılacak halden çıkıyor, eşime kes bu kolumu, Bu acı bitsin artık diyorum.
En acı şey nedir biliyor musun Mustafa ağabeyim. Elimde bir sürü evrak var oğlum bana diyor ki, baba o Evraklar ne işe yarıyor Sen nasıl Gazi değilsin?
Ben bu soruya cevap veremiyorum.
Hani aklıma şu geliyor Başbakan’ımız Binali YILDIRIM’a torunu 15 Temmuzda bir soru sormuştu ya cevap verememişti başbakanımız, bende aynen o haldeyim çocuğumun karşısında. Artık bizi vekillerimiz ve bakanlarımız anlar ama anlayacaklarını da hiç sanmıyorum.
Tüm Türk halkına sesleniyorum, bizi anlamamanız için neden bu kadar duygusallaştınız diye sorarak operasyondan sonra çok sevdiğim şehitlerim 1 astsubay komutanım ve 2 asker arkadaşım için yazdığım şiirimi sizlerle paylaşıyorum.
Ağır Başak Jandarma Karakolu'nda çıkan çatışmada şehit düşen astsubay ve 2 askerin anısına yazdığım şiir
Ekim akşamın da gökyüzü Kara
Gönlümde sızı Yüreğimde Yara
Astsubay MEHMET sarılırken hayalinde oğluna
Şehit olduk ey halkım unutma bizi
Gamlanıyordu ALİ göksünün derinliğine
Gülümsedi başını koyarken toprağa
Dilinden düşmedi besmele
Müslümanız ey halkım unutma bizi
Sesleniyordu annesi oğlu CELAL’e
Düşmana saldırmazsan sütüm helal olmaz sana
Bahtiyardı, mutluydu, mertçe öldüğüne
Helal Süt emdik, ey halkım unutma bizi