10 Kasım 1938, saat 09.05

Sadece bir ölüm sessizliği değildi aynı zamanda bir devir kapanmıştı. O günden sonra her 10 Kasım’da mesajlar yayınlandı, yeminler edildi, reklamlar yapıldı….”Emanetin, emanetimizdir, saygı ve minnetle..”

Bir askeri deha, dünya tarihine kazınmış en önemli devlet adamlarından biri, kısacık zamanda yedi düvelde namı duyulmuş bir kahraman, Türk toplumunun iftiharı… Onu herkesten ayıran özelliği bıraktığı mirastı, çünkü padişah ya da kral olmaktansa halkına Cumhuriyet hediye etti, çocuklara bayram hediye etti… Bunun dünyada eşi benzeri yok. Ancak Atamız vefat ettiği günden beri ülkemizde siyaset iki enstrüman ile yönleniyor; Atatürk ve din. Biri kurucu lider, diğeri vicdanımız, maneviyatımız. Nasıl bu ikisi karşı karşıya düşünülebilir anlamak mümkün değil. Bazılarımız diyor ki, Atatürk bu günleri görse kahrolurdu.. Atatürk bu günleri zaten görmüş ve Gençliğe Hitabeyi yazmış. Uyarmış, başınıza bunlar gelebilir, siz de şunları yaparak önlem alın demiş… Ama biz sadece 10 Kasım'da buruk bir gün geçiriyor ve saygıyla anıyoruz. Bizden bekleneni vermiyoruz. Ülkemizin katma değerli kuruluşlarına sahip çıkmak için kendimizi parçalamadık, sadece izledik, sosyal medyadan birkaç mesaj paylaştı bazılarımız, liyakatsiz kadroları şikâyet etmedik, sağda solda fısır fısır konuştuk sadece. Hak sahipleri haklarını ararken omuz vermedik, yanlarında yürümedik, tv den izledik, adamlar haklı dedi bazılarımız ama bu kadar. Polisler, öğretmenler, doktorlar, madenciler, emekliliğe hak kazanmış olanlar, çiftçiler, memurlar, sade vatandaşlar….. Her biri muhtelif zamanlarda hak arayışına girdi ve hepsi birbirini izledi. Saygı, minnet, özlem içleri doldurulması gerekli kelimeler gibi geliyor bana.

Çünkü o "Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır. Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır" veciz sözündeki şehitlerimizin komutanı ve saygıyı fazlasıyla hak ediyor.

Mavi Gözlü Dev’e saygı, sevgi, özlem ve rahmetle anıyorum, ruhu şad olsun.