Hiç bir devlet, tüccar zihniyetli kişiler tarafından yönetilemez. Tüccar zihniyetli kişiler kamu hizmetinden habersizdir. Al gülüm, ver gülüm zihniyeti kamu hizmetini bilmez. Kapitalizm, insani bir sistem değildir. “İnsanlara hizmet, para ile, çıkar ile yapılır” anlayışı insani değildir. Bu kapitalizmdir.

Devlet, tüccar gibi hassasiyetle, kuruş kuruşuna hesap edilerek yönetilir. Bu vatandaşın ve devletin hakları dengesinde devlet yöneticisinin görevidir. Devlet şirket değildir. Devlet haktır. Görevdir. Sorumluluktur. Vebaldir. Yüktür. Devleti sırtına alan karşısında önce milleti ve sonra Allah’ı bulur.

Devletin gelirleri, giderlerini karşılamıyorsa bir israf var demektir. Devlet zarar ediyor demektir. 

Bir aile, her yıl kazandığından fazla harcıyorsa, faiz ödemeleri gelirlerini silip süpürüyorsa, o ailenin durumu ne ola?

Birde faizleri aile giderlerinin içinde göstermek gerek ki, bütçe biline değil mi?

Aile sürekli borçlanıyorsa ailenin varlığı  kalır mı?

Huzur, rahatlık, mutluluk, sağlık.

Kim ödeyecek o kadar borcu?

Borçlanırken neler teminat gösteriliyor da borç alınıyor?

Borçlar, ailenin gelecek nesline devir ediliyorsa hak mı, caiz mi, vebal değil mi? 

Gelecek nesile miras olarak borç bırakmak, hangi anlayışla tasvip edilir ki?

Ataların bıraktığı miraslar nerede?

Servetler, kültürler, anlayış, din, vicdan, toprak, sağlık.

Geçmişten gelen borçları misal göstermek, kendi borçlanmasını onaylatır mı?

Aynı anda, aklı başka yere saplamış, gözleri başka yere bakan, konuştuklarını başka yere ulaştıran, adımlarını ve yönünü başka yere  atan, kendi ailesini ne kadar zaman ayakta tutar ki?

Ailenin durumunu iyi düşünülmelidir?

Aileler, borçlara dikkat etmeliler.

Yazacak çok şey var.

Yazıyı uzatmanın anlamı da yok.

Herşey ortada.

Borç namustur.

Borç ödenemediğinde, ailenin egemenliğine, namusuna Allah korusun zarar verebilir...

Peygamber (s), borcu olanın cenaze namazını kılmadı.

Devlete veya aileye borç yapan, yaptıran iyi düşünmelidir.