Zeyrek'in konuyla ilgili bugünkü yazısı şöyle:

23 Nisan günü küçük Azad'ın yaşadığı azabı görünce aklıma, Azad yaşında olduğum, çikolataya, şekere, gazoza çok kıymet verdiğim o günler geldi.

Devletin kötülerden, zalimlerden esirgediği bir çocuktu Azad. Bir siyasi şov uğruna giyindirilip kuşandırılıp kameraların karşısındaki bakan koltuğuna oturtulmuştu ve ne yazık ki bir dirhem çikolata, bir bardak gazoz da Azad'dan esirgenmişti.

Şöyle diyordu, Azad'ın oturduğu koltuğun çiçeği burnunda sahibi Derya Yanık Hanım:

“Tabi ramazan olduğu için bir şey ikram edemedik. Ramazandan sonra aynı evde kaldığı 5 arkadaşıyla birlikte bize misafir olarak gelecek o zaman çikolata ve çay hakkımızı kullanacağız, değil mi Azad?” 

 
Değil sayın Bakan!

Belki de lunaparka gider gibi gelmişti oraya Azad?

Onun için heyecanlı, eğlenceli bir aktiviteydi şehir merkezine gelmek, bir bakanlık binasına girmek, bir bakan koltuğuna oturmak, ikram edilecek bir oyuncağın, bir dirhem çikolatanın, bir bardak gazozun hayalini kurmak.

Keşke izin verseydiniz de çikolata ve çay hakkını ne zaman kullanacağına Azad ve ev arkadaşları karar verseydi sayın Bakan!

 
Devletin şefkatli kollarına sığınmış bir çocuğu böyle teşhir ettiğiniz yetmiyormuş gibi, oruç tuttuğunuzu, koltuğu borçlu olduğunuz insanlara duyurmak amacıyla, bir çikolatayı, bir bardak gazozu dahi çocuktan esirgemiştiniz.

Yakışmadı sayın Bakan!

Yaptığınızı savunmak, eleştirilere sert yanıtlar vermek, “şöyle oldu da böyle oldu da” demek, “bakan” gibi davranmak yerine elinizi vicdanınıza koyup “iyi bir insan” olmalı ve Azad'dan aleni bir şekilde özür dilemelisiniz.