Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde

deve kurban iken, pire zıplar iken, ayaklar baş olmuş başlar ayak altında ezilmişken,

her seçimden önce ortalığın toz duman olup kafaların karıştığı, her seçimden

sonra ortalığın durulur gibi olduğu, insanların kendilerini yönetecek kişileri seçmek

için sandığa gitmek yerine piknikte eğlendiği, sonra da seçilenleri eleştirme hakkını

kendinde gördüğü bir ülke varmış.

Bu ülkede çok sayıda eşek yaşarmış.

Eşekler yük taşıma gibi işlerde kullanılır, neredeyse ülkenin tüm yükünü çekerlermiş.

Bir yerde eşek varsa semerci de bulunur, burada da yaşayan bir semerci varmış.

Fakat semercinin ürettiği semerler eşeklerin sırtındaki derileri  soyarmış.

Yük taşırken sırtları acıyan eşekler semercinin değişmesi için her gün dua ederlermiş.

Çok yaşlanan semerci işi bırakmış.

Eşekler semersiz yük taşıyamadığından bir süre sonra yeni bir semerci gelmiş.

Eşeklerin arasında şöyle bir dolaşmış, sırtlarındaki soyulan derelere acıyarak bakmış.

Eşekler önce sevinmişler ama yeni gelen semerci eskisinden kötü çıkmış.

Bu kez eşeklerin sırtında yaralar çıkmaya başlamış.

Semerler eşeklerin sırtlarını kemiriyormuş.

Çok acı çeken eşekler, semercinin gitmesi veya ölmesi için dua etmeye başlamışlar.

Bir gün semercinin başına kaza gelmiş ve oradan ayrılmış.

Aynı gün yeni bir semerci gelmiş.

Eşekler semerciye bakmışlar ve yüzündeki  nuru görünce bekledikleri semercinin

geldiğini sanarak sevinçlerinden uzun uzun anırmışlar.

Sırtlarındaki yaralara konan sineklerden çılgına dönen eşekler,

artık yaralarının iyileşeceğini,

semerlerin sırtlarını acıtmayacağını düşünerek  tatlı düşler kurmuşlar.

Semerci işe başlamış ve ilk semerleri bitirip eşeklerin sırtına koyunca önceki

semercilerin bundan daha iyi olduğu anlaşılmış.

Yeni semerler eşeklerin sırtındaki yaraları  iyice derinleştirmiş.

Ölmek bu acıları çekmeye yeğlenir hale gelmiş.

Semerciler gelip gittikçe eşeklerin sırtlarındaki yaralardan kanlar akmaya

başlamış, acılar çoğalmış.

Sonunda semerler kemiğe dayanmış. Kemiğe sürtünen semerler acılara acı katmış.

Eşekler yine dua etmeye başlamışlar.

Etmesine etmişler de, değişen semercilerin birbirinden beter olması, gelenin gideni

aratması kafalarında sorular oluşturmuş.

Yıllardır semerci değişsin diye dua etmenin dertlerini eksiltmek bir yana sürekli

çoğalttığını gören eşekler yeni bir çare aramaya başlamışlar.

Semer ve eşek ayrılmaz ikili olduğuna göre semerciden değil semerden kurtulmanın 

yolunu bulmak gerektiği sonucuna varmışlar.

Toplanmışlar, konuşmuşlar, tartışmışlar.

Bundan sonra Tanrı’ya kendilerini eşeklikten kurtarması için dua etmeye karar vermişler.

Bir kez eşek olduktan sonra kurtulması oldukça zordur.

Onlar muratlarına ermiş mi bilemiyoruz.

Umarız bir gün dileklerini yerine getirebilecek iradeye kavuşurlar.