İsrail, 2 yıl süren "kırım"da toplumların "yapı taşları" aileleri hedef aldı. Gazze'deki toplumsal dokuyu bozarak Filistin halkının yakın vadede yeniden ayağa kalkmaması için çalıştı.

Bu saldırılarda çok sayıda aile nüfustan silindi. Çocuklar yetim, kadınlar dul kaldı. Aileyi ve dolayısıyla toplumu ayakta tutan binlerce kadın, yokluğun ortasında, dayanaksız ve ağır sorumluluklarla baş başa kaldı.

Saldırılarla aileye büyük darbe vuruldu

Sağlık Bakanlığı Bilgi Merkezi Müdürü Zahir el-Vahidi, AA'ya yaptığı açıklamada, 70 binin üzerinde kişinin öldüğü, 171 binin üzerinde insanın yaralandığı soykırımın "aile" bazındaki etkisini rakamlar üzerinden anlattı.

Saldırılarda çocuklar, kadınlar ve yaşlıların en çok zarar gören kesim olduğunu, en az 20 bin çocuk, 10 bin kadın ve 5 bin yaşlının öldüğünü aktaran Vahidi, "2 bin 600 aile nüfustan silindi. 5 bin aileden geriye sadece 1 kişi kaldı. 6 bin aile birden fazla ferdini kaybetti. 1 yaş altı en az 1000 çocuk öldü, 450 çocuk doğdu ve bu dünyada sadece bombardıman sesi duyarak öldü. 22 bini aşkın kadın ailenin geçimini sağlayan eşlerini kaybetti ve dul kaldı, 58 bin çocuk annesini, babasını ya da her ikisini birden kaybetti. Bunlardan 49 bini babasını, 5 bini annesini, 3 bini her ikisini de kaybetti." bilgisini paylaştı.

Özel ihtiyaç sahibi, yokluk içinde ve dul

Şucaiyye sakinlerinden 52 yaşındaki Menal el-Arir, aynı makus talihi yaşayan binlerce kadından sadece biri oldu. Saldırılardan önce 5 çocuğu ve eşiyle mutlu ve müreffeh bir hayat yaşadıklarını söyleyen Arir, soykırımla hayatlarının alt üst olduğunu dile getirdi.

Kayınvalidesi görme engelli ve felçli olduğu için eşinin kuzeyde kaldığını ve kendisinin çocuklarla güneye göç ettiğini belirten Arir, 23 Aralık 2023'te eşinin eve düzenlenen saldırıda vefat ettiğini hatırlattı.

Arir, evleri olmadığı için artık çadırda yaşadıklarını ancak sürekli göç etmekten ötürü çadırın fazlaca yıprandığını, onları soğuktan ve yağmurdan korumadığını, yeni çadır alacak paraları da olmadığını söyledi.

Felçli olduğu için yatakta yatan ve kışlık kıyafetleri olmadığı için de battaniyeye sarılan Arir, "Hala yazlık giysilerle duruyoruz. Aralık ayındayız ve bu çocuk (battaniyenin altındaki) kısa kollu kıyafetle duruyor. Çocuklarıma kıyafet istiyorum. En büyük çocuğum 20 yaşında ama çalışacağı bir iş yok. Hepimiz işsiz güçsüz oturuyoruz." dedi.

Saldırılar sırasında bir çocuğunun kafatasından, gözünden ve kolundan yaralandığını kaydeden Arir, yaralanan çocuğunun tedavi olmasını, konteyner evde yaşamayı ve özel ihtiyaç sahibi olduğu için kolaylıkla gidebileceği bir lavabo istediğini ifade etti.

Arir, aile sorumluluğu üzerine kalmış ancak özel ihtiyaç sahibi bir birey olduğu için eli kolu bağlı ve yokluk içindeki bir kadın olarak yaşadığı zorlukları şöyle anlattı:

"Çadırda kış bizi çok zorluyor. Yere serecek bir şeyimiz olmadığı için zemin kayıyor. Yağmur da yağınca kayganlaşıyor, ne abdest alabiliyoruz ne namaz kılabiliyoruz ne ayakta durabiliyoruz. Sürekli bu vaziyette oturuyoruz."

Saldırılar sırasında evlendiği eşini kaybetti, kızıyla bir başına kaldı

Cibaliya sakinlerinden Rıkka ed-Dığıl (23) ise genç yaşta dul kalan kadınlardan biri oldu.

Saldırılardan çok kısa bir süre önce nişanlanan çift, ilerleyen süreçte evlendi ve bir kız çocukları oldu. Saldırılar devam ederken de kızlarıyla sürekli bir yerden bir yere göç etmek zorunda kaldı.

Genç kadın Dığıl, ABD-İsrail güdümündeki sözde yardım dağıtım noktalarından birine yiyecek almaya giden eşini 5 Ağustos 2024'te kaybetti.

Eşi öldükten sonra bir yaşındaki kızı Melek'le bir başına kalan Dığıl, halihazırda ailesinin yanında çadırda yaşıyor.

Kızının babası öldükten sonra çok hasta olduğunu anlatan Dığıl, eşini kaybettiği için kızının ihtiyaçlarını karşılamakta güçlük çektiğini ifade etti.

Muhabir: Gülşen Topçu,Hamza Z. H. Qraiqea,Hosni Nedim