ABD’li astronomi yazarı David J. Eicher'in uzaya ilişkin yazıları ilgiyle takp ediliyor.

Eicher bu sefer ki yazısında 'kayamete' ilişkin öngörülerde bulundu. Eicher, “Güneş, her milyar yılda bir, yaklaşık yüzde 10 oranında daha parlak hale geliyor. Bir milyar yıl sonra, enerjideki bu artış kaçınılmaz olarak Dünya’yı kavuracak ve okyanuslar buharlaşıp yok olacak. Böylece hayat bitecek.” ifadelerini kullandı.

Eicher'in Mars'la ilgili yazısı da dikkat çekti:

Mars her zaman hayal gücü için verimli bir zemin olmuştur. Geçmiş yüzyıllara ait bilim kurgu hikayeleri, Mars uygarlıklarıyla dolu sıcak ve davetkar bir gezegeni tasvir ediyordu. Gökbilimci Percival Lowell, bir kanal ağının haritasını çıkardığı iddiasıyla büyük ilgi gördü. 20. yüzyılın başlarında teleskoplardaki gelişmeler çoğu gökbilimcinin Mars'ta gelişmiş yaşam bulma umutlarını bırakmasına neden olsa da, 20. yüzyılın ortalarına doğru gezegenin özelliklerinde meydana gelen mevsimsel değişikliklerin kıta ölçeğindeki artışlardan mı kaynaklandığı konusunda hâlâ ciddi tartışmalar vardı, bitki yaşamından.

Uzay aracı Mars'a ilk kez gittiğinde bu tür kavramların kesin olarak ortadan kalkması ancak 1960'larda mümkün oldu. 1965 yılında NASA'nın Mariner 4'ü Kızıl Gezegen'in yanından geçti ve Dünya'nın kalınlığının yüzde 1'inden daha az bir atmosfere sahip, kupkuru, kraterlerle dolu bir yüzeyi gösteren fotoğraflar gönderdi. Ve 1971'de Mariner 9, hemen arkasında iki Sovyet yörünge aracıyla birlikte Mars yörüngesine yerleşen ilk araç oldu.

Ancak bu ve sonraki robot kaşifler, eski geçmişinde Mars'ın yüzeyinde suyun bol olduğuna dair kanıtlar bulmaya başladılar. Yörüngeden çekilen fotoğraflar, Marslılar tarafından değil, güçlü su akıntıları tarafından oyulmuş yüzey kanallarını ortaya çıkardı. Ve yüzeyde geziciler kurumuş nehirleri ve gölleri geçtiler, hatta açıkta kalan yüzey kayaları üzerinde bir zamanlar kumlu olan göl yatağının fosilleşmiş dalgalarını bile buldular. Peki bu kadar su nereye gitti? Kısa cevap şu: Bir kısmı uzaya buharlaştı ve geri kalanı gezegenin kutup kapaklarında ve kabuğunda - ya yer altı akiferleri şeklinde ya da belki gezegenin kabuğundaki mineraller içinde - kilitlendi. Bu suyun tarihinin aydınlatılması ve ne kadarının nereye gittiğinin belirlenmesi, Kızıl Gezegenin hala en can sıkıcı gizemlerinden biridir.