Prof.Dr.ANIL  ÇEÇEN  

       Yirminci yüzyılı gride bıraktıktan ve yirmibirinci yüzyılın ilk on senesini tamamladıktan sonra  bir ulus devlet ve ulusal egemenlik  değerlendirmesi yapmak daha gerçekci olabileck gibi görünmektedir . Bütün dünya bir çağ değişimi yaşarken , bir yüzyılın son on yılında yepyeni bir dönem ile karşı karşıya kalırken , ve  neler olduğu tam  olarak ortaya çıkmadan  yeni yüzyılın ilk yıllarını geride bırakmağa başlamak ,bugün içinde bulunulan durum ve geleceğin yeni koşullarını  ve yapılanmalarını açıklığa kavuşturmak açısından  daha gerçekci olabilecekmiş gibi görünmektedir . Bu çerçevede , dünya ve insanlık bugün sahip olduğu yirminci yüzyıl yapılanmasından nasıl bir geleceğe doğru yol almaktadır  sorusuna getirilecek en iyi yanıtlardan birisi , yirmibirinci yüzyılda ulusal egemenlik düzenlerinin nasıl bir  gelişme geçireceğinin  ortaya konulmasıyla verilebilecektir . İnsanlığın içine girmiş olduğu  elektronik uzay çağında  değişimin hızı herkesin başını döndürürken , yakın geleceği görebilmek ve bunun üzerine  düşünce üretebilmek giderek zorlaşmaktadır . Ne var ki , gene de geçmişten gelen bilimsel bilgi birikimi ve yaşanmış siyasal olayların ortaya koymuş olduğusiyasal deneyimlerin , böylesine bir  harekete kalkışabilmek açısından  yeterli destek sağlayıcı  olduğu söylenebilir . Hızlı değişim süreçlerinin yaratmış olduğu başdöndürücü ortamın olumsuzlukları ancak geçmişin bugüne taşıdığı siyasal ve bilimsel bilgi birikiminin sağlamış olduğu olanaklar ile aşılabilecektir .  

      Yeni bir çağda ulusal egemenlik kavramını ve bunun getirmiş olduğu siyasal düzenlerin çeşitli yönlerini ele alarak  açıklamaya çalışabilmek için ,öncelikle dünya tarihinin iyi bilinmesi gerekmektedir . Tarihsel süreç içerisinde ortaya çıkmış olan siyasal gelişmeleri  birbirini izleyen bir devamlılık içerisinde  ele almak ve  neden sonuç ilişkilerinden hareket ederek , hangi  olayların ne gibi gelişmelere  yolaçtığını görebilmek  gerçekci değerlendirmeler yapabilmek ve bilimsel sonuçlara varabilmek açılarından  ciddi katkılar sağlayacaktır . Bu doğrultuda gerilere doğru gidildiğinde uluslaşma sürecinin ilk ortaya çıktığı ve ulusal toplumların ulusal egemenlik oluşumları  doğrultusunda  nasıl gündeme geldiği , uluslaşma süreçlerinin getirmiş olduğu ulusal egemenlik düzenlerinin daha sonraki aşamada  nasıl ulus devletlere dönüşmüş olduklarını  önclikle ele alarak incelemek gerekmektedir .Konuya dünya tarihi açısından yaklaşıldığında , ilk uygarlıkların Asya’da gündeme geldiğini , daha sonraki aşamada bugünkü dünya uygarlığını yaratan  siyasal birikimin Orta Doğu coğrafyasındaki gelişmeler sonucunda  belirginlik kazandığı , Mezopotamya uygarlığının günümüzdeki dünya uygarlığının ilk tohumlarının yeşermiş olduğu bölge olduğunu anımsamakta yarar bulunmaktadır . Göçebe  toplum yaşayışından yerleşik toplumsal düzene geçiş  Mezopotamya döneminde gerçekleşince , daha sonraki siyasal oluşumlarda toplumsal  düzenler belirleyici olmağa başlamıştır . Toplum düzenine göre  yaşam biçimleri ve devlet modelleri ortaya çıkmıştır . Siyasetin tabanında var olan  toplumsallık gerçeği , insanlık tarihi boyunca  birbirini izleyen siyasal olayların meydana gelişinde ve yönlenmelerinde birinci derece etkinlik sağlamıştır . Bu çerçevede  insan toplumlarının uluslaşmasına ve bir uluslaşma sürecinden geçerek ulusal yapıya sahip olmasına kadar  ciddi anlamda bir ulusal egemenlikten sözedebilmek mümkün değildir .  

    İlk çağlardaki  küçük nüfus yapılanmalarının orta çağ sonrasında hızla  büyümeğe başlamalarıyla , insan toplumlarını yönlendirme ve yönetme sorunları ortaya çıkmıştır . İlkel ve geri kalmış toplumlarda nüfus arttıkça çekişme ve çatışma da tırmanmış , geniş halk kitlelerinin toplu bir halde düzen içerisinde yaşama şansı giderek ortadan kalkmıştır . İşte bu sürecin başlangıcında dünya sahnesine tek tanrılı dinler çıkmış ve kitlelerin  hem yönlendirilmesinde hem de belirli bir otoritenin öncülüğünde düzenli bir yaşama kavuşturulmalarında  etkili olmuştur . Yahudilerin Mısır’dan kovulmaları sırasında Musa peygamber’in ortaya çıkarak ilk tek tanrılı dini ortaya koyması yeni bir başlangıç olmuştur . Böylece ilk din devletine giden yolda  İsrail  bir din devleti olarak Milattan önceki yıllarda Orta Doğu’da kurulmuştur . Puta tapan  pagan Roma İmparatorluğu  ,bu ilk tek tanrılı dine dayanan  İsrail devletini yıkarak tam yahudileri bütünüyle yok edeceği sırada  Hıristıyanlık bir Yahudi asıllı din adamı tarafından ikinci tek tanrılı din olarak gündeme getirilmiştir . Romalılar bunun üzerine yeni tek tanrılı din olan Hırıstıyanlık ile uğraşırken , yahudiler Akdeniz kıyılarına dağılarak geleceğin ticaret kolonilerini ve ekonomi  kentlerini  kurmuşlardır . Daha sonraki aşamada Hıristıyanlık kuzeyden Avrupa’ya girerek bütün kıtaya yayıldığı aşamada ise  Yahudiler Avrupa kıtasından dışlanmağa başlamışlar ve bu aşamadan sonra içine girilen Orta Çağ döneminde Avrupa kıtası bin yıl süre ile Hırıstıyan klişesinin dine dayalı baskı yönetimi altında kalkmıştır . Karanlık Orta Çağ Avrupa kıtasında  Hırısıyan ve Yahudi çekişmesine neden olmuş ,Hırıstıyanlık  bütün Avrupa kıtasını ele geçirerek bir klise egemenliği oluştururken , Yahudiler hedef alınarak sinagoglara  Avrupa’da yer verilmemiştir . Hırıstıyanlık bütün Avrupa’yı ele geçirirken , daha önceki tek tanrılı dinin mensubu olan Yahudiler  yok edilmeğe çalışılmıştır .  

          Üçüncü tek tanrılı din olan Müslümanlık  Hırıstıyanlar tam da Yahudileri yokederken ortaya çıkmış , daha Orta Doğu’da yayılmadan Yahudilerin desteği ile  İberik yarımadasına  Kuzey Afrika üzerinden götürülerek  Orta çağ döneminde Hırıstıyan Avurap kıtasına karşı bir  İslam-Yahudi ittifakına dayanan Endülüs imparatorluğu Avrupa kıtasının batısında kurulmuştur . Hırıstıyan Avrupa kıtası İberik yarımadası üzerinden  Endülüs’ün müslüman askerleri tarafından zorlanırken ,Kuzey bölgsinde bugünkü Rusya toprakları üzerinde kurulu bulunan  Hazar imparatorluğu üzerinden  Türk kavimlerinin göçleri gündeme getirilmiş ve bugünkü Macaristan,Bulgaristan, ile  Finlandiye ve Estonya nüfuslarını oluşturan Türk kavimleri göçü gene yedinci yüzyılda Avrupa kıtasına yönelmiştir . Avrupa kıtasındaki Hırıstıyan-Yahudi çekişmeleri yüzünden kıtanın doğusuna Türk göçleri ve batısına da müslüman göçleri yönlendirilerek , kıta içerisinde Hırıstıyan aırlığına karşı Yahudiler hem Türk boyları hem de islam kavimleri ile bir karşı denge sağlamağa çalışmışlardır . Böylece Orta Çağ döneminde üç büyük dinarasındaki çekişmeler tırmanmış ve giderekr çeşitli savaşlara dönüşmüştür . Bu durumda  giderek artan ülkelerin nüfusları  dinler aracılığı ile kontrol edilmeğe çalışılmış , azınlıkta kalan Yahudiler sürekli olarak bulundukları ülkelerde ve genel olarak bazı bölgelerde her zaman için Hırıstıyan ve Müslüman dengelerine dikkat ederek kendi varlıklarını koruyabilmek ve  ele geçirmiş oldukları ekonomik zenginlik düzenlerini koruyabilmek için  çeşitli yöntemleri geliştirmişlerdir .Doğudan gelen göçler ile nüfusu fazlasıyla artan Avrupa kıtası o dönemde dünyanın merkezi olma düzeyine gelince ,üç büyük din arasındaki çekişmeler ve savaşlar tarihin belirleyici unsuru olarak öne geçmiştir . Hırıstıyanlara karşı müslümanları , müslümanlara karşı da hırıstıyanları  desteklemek her zaman için azınlıktaki yahudilerin izlediği bir yöntem olmuş ve böylece Orta Çağ Avrupa’sında  yeni bir denge düzeni tek tanrılı dinler aracılığı ile gerçekleştirilmeğe çalışılmıştır .  

        Rönesans ve reform daha sonraki yeni dünya düzeninin başlangıcı olmuştur . Avrupa kıtasında basımevinin keşfi ile bir aydınlanma hareketi başlamış ,Hollanda ve İngiltere üzerinden bütün kıtaya  yayıldığı aşamada ,artık Avrupa dönemi geride kalırken , Avrupa merkezli yeni bir dünya düzenine yönelinmiştir . İtalya Rönesans ve Reform hareketlerinin merkezi olmağa başlayınca ,Orta çağ düzeni bütünüyle çökmüştür.Bilim ve endüstri devrimleriyle insanlık daha gelişmiş yeni yapılanmaya doğru yöneldiğinde yaşam biçimi değişmiş ve  insanlık Avrupa’nın dışında yeni kıtalara yönelerek bütün dünyayı keşfe yönelmiştir . Onbeşinci yüzyılın  sonlarına doğru bu gelişmelerin etkisiyle İberik yarımadasındaki Kastilya krallığı bütün  yarımadayı ele geçirerek müslümanları ve yahudileri Avrupa kıtasından kovarak ,Endülüs  imparatorluğu yerine  İspanya krallığını kurmuştur . Endülüs’ün yıkılışı sonrasında müslüman Araplar  yeniden Afrika kıtasına sürülürken , Musevi Yahudiler de  gemilere binerek okyanus ötesi kıtalara açılmışlar ve  böylece  dört büyük kıta ile dünya denizleri ve adalarının keşfi dönemi başlamıştır . Üç yüz bin civarında Yahudi de gemilere binerek Akdeniz üzerinden  Osmanlı İmparatorluğu topraklarına gelmiştir . Seferad adı verilen bu Yahudiler Endülüs’ün yıkılışı ile batı Avrupa’dan kovulunca kıtayı terketmemişler bu kez de Doğu Avrupa’ya göçederek Osmanlı İmpqaratorluğunun topraklarında yaşamağa başlamışlar ve bu büyük müslüman devletini , hırıstıyan Avrupa devletlerine karşı desteklemişlerdir . Bu nedenle altıyüz yıllık Osmanlı tarihi sürekli olarak hırıstıyan Avrupa devletleriyle yapılan savaşlar ile dolu geçmiştir . Azınlıktaki Yahudiler müslüman Endülüs’ü hırıstıyan Avrupa’ya ve Vatikan’a karşı kullanamayınca  bunun üzerine müslüman Osmanlı imparatorluğunu sürekli olarak hırıstıyan Avrupa kıtasına karşı Tanrının kılıcı adı altında kullanmışlardır . Bir anlamda Yahudilerin Avrupa kıtasında yaşamlarını ve ekonomik etkinliklerini sürdürebilmelerinin güvencesi Osmanlı devleti olmuştur . 

      Orta çağ sonrasında Avrupa tarihini belirleyen olgu gene dinler savaşı olmuştur . Üç büyük tek tanrılı din arasındaki çekişmeler ya da yahudilerin hırıstıyan-müslüman dengelerini arayan yeni yaklaşımları öne geçtikçe  dinler arası çatışmalar çıkmış ve bu doğrultuda Avrupa tarihini belirleyen olaylar birbiri ardı sıra tarih sahnesinde kendisini göstermiştir . Roma İmparatorluğu döneminden kalma Roma merkezli bir katolik yapılanması Avrupa kıtasında  öne geçince  ve gene Yahudilere olan baskılarartınca bu kez , Almanya’da Luther ve Fransa’da Calven isimli iki yahudi asıllı din adamının öncülüğünde kliseyekarşı protesto hareketleri ortaya çıkmış ve bunun sonucunda da  Protestanlık yeni bir  hırıstıyan mezhebi olarak Katolikliğe karşı  örgütlenmiştir .Macaristan’da Katolikler Yahudileri keserken Osmanlı imdata yetişerek bu ülkeyi fethetmiş.Osmanlı yönetiminde Macaristan’da  Protestanlık geliştikten sonra Osmanlı yönetimini  dünya ekonomisini yönlendiren Yahudiler geri göndermişlerdir . Avrupa’nın kuzeyinden başlayarak Protestanlık yayıldıkça bu kez Avrupa kıtasında  mezhepler üzerinden ikinci dönem din savaşları başlamıştır . Daha önceki  aşamada  dinler savaşırken bu kez mezhepler savaşmaya başlamış ve Yahudilerin desteklediği Protestanlar ile Katolikler arasında çok kanlı din savaşları  yaşanmıştır . Otuz yıl,kırk yıl daha da ileri giderek elli yıl süre ile devam eden bu Katolik-Protestan çekişmeli din savaşları sonucunda Avrupa’da çok insan ölmüş,bir gecede yapılan büyük katliamlar sonucunda  dinci kesimler çok insan zayiatı vermiştir . Müslüman Osmanlı İmparatorluğunun sağladığı güçler dengesi altında Protestanlık Avrupa’da yayılırken , katı ve fanatik  Katoliklik önlenmiş ve geleceğe dönük yeni bir denge bu kez  hırıstıyan mezhepleri arasında oluşturularak  Avrupa’da  diğer din mensuplarının da yaşayabileceği bir  denge ortamı yaratılmak istenmiştir . Ne var ki , dinler savaşı ile geçen zaman içerisinde Avrupa devletlerinin karşı karşıya gelmesi , güney ülkeleri  Katolik alanı olarak varlıklarını korurken , kuzey ülkelerinin Protestanlığın yayılma alanları olarak yeni yapılanmada yer almaları yeni bir çatışma ortamına Avrupa kıtasını sürüklemiştir .  

        İşte bu duruma son vermek üzere toplanan büyük Avrupa devletleri I648 yılında geleceğin Avrupa’sına yön vermek üzere Vestfalya Antlaşmasını imzalamışlardır .Bu antlaşma ile krallık devletlerinin sınırları kesin olarak blirlenmiş ve kral merkezli bir yönetim sağlanarak geleceği dönük bir süreçte krallıkların kendi toplumları ile bütünleşerek ayrı bir  ülkesel yapılanmaya yönelmeleri sağlanmıştır . Böylece , her krallık devletinin merkezinde yer alan başkente bağlanan kentler bir devletin sınırları içerisinde uzun süreli kalıcı bir birlikteliğe yöneltilerek  her devletin kendi toplumu ile sahip oldukları ortak ülke koşullarında ve özelliklerinde bütünleşebilmelerinin yolu açılmıştır .İşte bu süreç , krallık devletlerine bağlı olarak yaşamakta olan insan topluluklarının zaman içerisinde  halk topluluğundan ulusal topluma geçişini sağlayan bir etki yaratmıştır .Sürekli olarak aynı ülkede birlikte yaşayan, ortak devletin çatısı altında tek bir yönetime bağlı olarak yaşamlarını sürdüren  kitleler  giderek ortak özelliklere sahip olmağa başladıklarında ulus gerçeğinin dünya sahnesine çıktığı görülmüştür .Ulusal egemenliğe ve daha sonraki aşamada da ulus devlete giden yol , halk kitlelerinin uluslaşmasıyla başlamıştır . I648 Vestfalya Antlaşması ile  yönü çizilen bu oluşum I789 Fransız ihtilali  bir patlama noktasına ulaşmış ve bir ulusal devrim ile krallıklardan ulus devletlere geçiş başlamıştır .Ulus devlete giden yol Vestfalya Antlaşması ile çizilirken , Fransız devrimi bir patlama noktası olarak tarih sahnesine çıkmış ve daha sonraki hızlı uluslaşma sürecinin başlangıcı olmuştur . Eşitlik ve özgürlük ilkeleriyle beraber ele alınan kardeşlik ilkesi  ,Fransız devriminin farklı etnik kökenden gelen insanları bir kardeşlik anlayışı içerisinde ulusal bir toplumun çatısı altında birleştirebilmesinin esası olmuştur .Kardeşlik anlayışı ve yaklaşımı ,farklı kökenden gelen insanların eşitlik ve özgürlük ortamında özgürce biraraya gelebilmelerini sağlamış, aynı ülkedeki ortak devletin çatısı altında geçmişten gelen ve geleceğe yönelen bir  yaşam düzeni içerisinde benzerliklerin kaynaşmasıyla ulusallaşma başlamıştır . Bir buçuk asır sonra Fransız devrimi ile patlama noktasına gelen uluslaşma süreci  ,daha sonraki dönemde de devam ederek , batının önde gelen büyük ulus devletlerinin üç yüz yılı aşkın bir zaman dilimi içerisinde uluslaşabildiklerini ve bu aşamadan sonra çağdaş ve modern bir ulus devlete sahip olabildiklerini göstermektedir.  

        İlkel toplumdan modern çağa büyük bir değişim geçiren insan toplumları ,önce dinler aracılığı ile yönlendirilmek ve yönetilmek istenmiş daha sonraki aşamada da din savaşlarının büyük katliamlara yolaçması  ve  giderek artan dünya nüfusununyeni bölgelerde farklı devlet yapıları içerisinde yaşamlarının sağlanmak istenmesi üzerine , Fransız devrimi ile beraber ulusculuk akımları hızla gelişmiş ve böylece çeşitli ülkelerdeki halk topluluklarının uluslaşma aşamasına gelmelerine giden yolu açmıştır . Onbeşinci yüzyıldan sonra dünyaya açılma gündeme geldiğinde büyük imparatorluklar kurulmuştur .Yirminci yüzyıla girerken  yeryüzünde yirmi devlet vardı . Yirminci yüzyıl biterken yeryüzünde  ikiyüz ulus devlet oluşmuştur . Önce dinler alanındaki krallıklar imparatorluklara dönüşürken  aynı zamanda uluslaşma sürecini de beraber yaşamışlardır . Böylece din devletlerinden ulus devletlere geçiş aşaması yaşanmış ve krallıklar zaman içerisinde Fransa’da olduğu gibi ulus devletlere dönüşmüştür .Birinci Dünya savaşı sonrasındaki  aşamada  büyük imparatorluklardan ulus devletlere geçiş gündeme gelmiştir . Birinci dünya savaşı sonrasında  bir çok sömürgelerin bağlı oldukları imparatorluklardan koparak  bağımsız ulus devletlere yöneldikleri görülmüştür. İkinci Dünya savaşı sonrasında benzeri yeni birsüreç yaşanmış ve Birleşmiş Mlletlerin kurulması üzerine bütün eski sömürgeler ulus devletler olarak Birleşmiş Milletler çatısı altında toplanmışlardır . Son olarak soğuk savaşın sona ermesi üzerine Sovyetler Birliği ve Yugoslavya Federasyonları dağılınca yirmi iki tane yeni ulus devlet dünya haritası üzerinde bağımsız siyasal yapılanmalar olarak yerlerini almışlardır . Böylece ,dünya düzeni yirminci yüzyıldan çıkarken ikiyüz civarında ulus devlete sahip olan bir yapılanma kazanmıştır .Önceleri dinler aracılığı ile yönetilen insan toplumları , nüfusun giderek artması  ve bütün dünya kıtalarına yayılması üzerine yeni ulus devletlere gereksinme doğduğu için , bugünün dünyasında ikiyüz civarındaki ulus devlet sahip oldukları ulusal egemenlik düzeni içerisinde kendi ülkelerinde varlıklarını sürdürmektedirler . Artan nüfus ve kıtalar üzerine yayılma yeni yni ulus devletleri dünya sahnesine çıkarmış ve bu yüzden günümüz dünyasında giderek çok uluslu ve devletli bir süreç giderek artan bir boyutta  gündeme gelmiştir .  

        John Naisbith isimli  bir ABD ‘li küreselleşme filozofu bugünün ikiyüz ulus devletli yapılanmasını eksik görmekte, insanlık için iki yüz devletin yeterli olamıyacağını ,,gelecekte insanlığın gereksinmelerinin karşılanabilmesi için en az iki bin devlete gereksinme olduğunu  “Global Paradoks” isimli kitabında açıkca yazabilmektedir . Yirminci yüzyılda yaşanan üç kuşak ulus devletler sürecinin ortaya çıkardığı ikiyüz devletli dünya yapılanmasını yeterli bulmayan küresel emperyalizm merkezleri , John Naisbith gibi  kendi düşünürleri aracılığı  ile ikibin devletli bir yapılanmayı dünya kamuoyunun önünü bir hedef olarak koymaktadırlar .Böyle bir davranış da küresel emperyalizmin sonuna kadar zorladığı böl ve yönet metodlarını yeniden devreye sokmakta,bütün ulus devletler dışarıdan gelen küresel emperyalizmin  baskı ve tehditleri karşısından dağılmak zorunda kalmaktadırlar . Küresel emperyalizmin patronlarının bütün dünyaya dayatmış olduğu bu plan yüzünden bütün dünya devletleri dağılma ve parçalanma tehdidi altında kalmaktadırlar . Bugünün yeryüzü haritasında yer alan büyük ve orta boy ülkelerin tamamı bölünme ve parçalanma tehditleriile karşı karşıyadır,çünkü ikibin devletyaratma projesi batının emperyal merkezleri tarafından bütün dünya devletlerine zorla ve baskı yöntemleriyle dayatılmaktadır .Yirmi devletten ikiyüz devlete çıkan dünya yapılanmasında  ikibin devletin zorlanması yüzünden yerkürenin her köşesinde etnik ve dinsel çatışma sahneleri yaşanmakta ve bu yüzden  küresel güvenlik çok ciddi tehditler altında kalmaktadır . Ulus devletleri parçalamayı  amaçlayan küresel emperyalizmin ana hedef noktasında ulusal egemenlik düzeni bulunmaktadır . Ulus devletleri  şimdiye kadar ayakta tutan bu egemenlik anlayışından verilecek en küçük ödünler hızla beraberinde yeni  küçük devletçikleri dünya sahnesine çıkmasına yol açmakta ve bu yüzden de devlet sayısı sürekli olarak artmaktadır .  

      Siyonist lobilerin elinde toplanan küresel sermayenin güdümündeki küresel emperyalizm ,siyonizmin ulusötesi yaklaşımı çerçevesinde  uluslara karşı çıkan bir yaklaşımı giderek tırmandırdıkça bütün ulus devletler dağılma tehlikesine doğru sürüklenmektedirler . Siyonizmin temlinde ırk ve din anlayışı olduğu için ve kesinlikle bir ulusal öz bulunmadığı için , böylesine bir küresel emperyalizmde  uluslar ve onların egemenliği başlıca hedef  tahtasına oturtulmaktadırlar. Uluslarararası kapitalizmin merkezi olan Amerika Birleşik Devletlerindeki küçük devlet yapılanması olarak eyalet  sistemi öne çıkarılmakta ,bir anlamda ulus devletlerden eyalet devletlere geçiş için  uluslarası düzen zorlanmaktadır . ABD’den elli devlet çıkarken, Rusya’dan,Çin ,Brezilya ve Hindistan gibi büyük alanlı devletlerden de  ellişer eyalet devleti çıkarabilmenin hesapları yapılmaktadır .Sadece beş büyük devletten  ikiyüz elli civarında eyalet devletinin çıkartılması , küresel emperyalizmin  ikibin devletli dünya projesine uygun düşmektedir .Bu arada ,Meksika Türkiye,İran,Endonezya, ,Mısır ,Arabistan ve Nijerya   gibi orta boy ülkelerden de on ile yirmi arasında eyalet devletçikleri çıkarmak aynı proje doğrultusunda gündeme getirilebilecektir . Avrupa’nın büyük devletleri de sahip oldukları  vilayet ya da eyaletleri bu doğrultuda bağımsız yapılar olarak  kabül ederse , ikiyüz ulus devletten ikibin eyalet devletine geçiş daha da kolaylaşacaktır .  Dünyanın geri kalankıtalarında yer alan her ülkede benzeri  doğrultuda merkezden kopan eyalet devletçikleri yaratılırsa ikibin rakamına ulaşmak kolaylaşabilecektir . Singapur ya da Malta gibi küçük adalar ayrı devlet sayılabiliyorsa , Türkiye’nin bir vilayeti kadar genişliğe sahip olan beşyüz bin nüfuslu  eski Yugoslavya eyaleti Karadağ da  ayrı ve bağımsız bir devlet olarak kabül edilebilecektir . Aynı doğrultuda Ermenistan ve Azerbaycan arasında çekişme konusu olan Karabağ’da  devlet sayılabilir , Kosova sonrasında ortaya çıkan Abazya ve Osetya gibi  minyatür devletçikler de , yeni eyalet devletleri döneminde , bağlı oldukları ülkelerden koparak bağımsız siyasal yapılanmalar statüsünde uluslarası alanda  varolabileceklerdir . Yerleşik devlet yapılarını ve dünya düzenini bütünüyle sarsacak derecede radikal yaklaşımlar ile gündeme getirilen bu tür politikalar  önümüzdeki dönemde bütün dünyayı bir kaosa sürükleyecek kadar tehlikeli görünmektedir . 

       Küresel emperyalizmin patronu bir avuç zengin işadamıdır . Bunlar her yıl düzenli olarak yaptıkları toplantılarda, Bilderberg, Trilatral Komisyon ,Dış İlişkiler Komisyonu ,Dünya Ekono Forumu  ve İlliminatü  gibi  yapılanmalar çerçevesinde  emperyal planlarını yürütmeğe çalışmaktadırlar . Bu doğrultuda hem Amerika Birleşik Devletlerini ,hem Birleşmiş Milletleri hem de diğer uluslararası kuruluşları kullanarak ,siyonist bir lobinin merkezinde olduğu bir yeni dünya düzeni yaratabilmenin ardında koşmaktadırlar .Bir avuç aşırı zengin insanın merkezinde bulunduğu bu ırkçı  ve saldırgan emperyalist yapılanma bütünüyle ulus gerçeğini inkar ettiği için, yeryüzündeki bütün ulus devletlerin ulusal egemenlik düzenlerine de uluslararası kuruluşlar üzerinden ciddi bir savaş açmışlardır . Ulus devletlerin kendi ülkelerinde uygulamağa çalışytıkları ulusal egmenlik düzenleri üç yönden aşındırılarak ortadan kaldırılmak istenmektedir . Öncelikle ulus devletlerin bazı yetkilerinin uluslararası kuruluşlara devredilmesi ulusal egemenlik düzenlerini kökünden sarsmakta ve tüm devletleri uluslarası bir egemenliğin boyunduruğu altına sokmaktadır . Tepeden uluslararası kuruluşlar aracılığı ile budanan ulusal egemenlik düzenleri yandan da sivil toplumculuk çalışmaları ile  çevrelenmekte, ulus devletlerin elinde olan bir çok yetki ve alan  sivil toplumculuk adına dışarıdan finanse edilen emperyalizmin Truva atı konumundaki sivil toplum kuruluşlarına devredilmektedir . Böylesine bir emperyal amaçlı tasfiye operasyonu emperyalizmin papağanları tarafından  gerçek demokrasi ya da çağdaş sivil toplumculuk olarak  savunulmakta , ulusal toplumun içerisinden tepki olarak ortaya çıkabilecek karşı duruşları  ,ulusal refleksleri ortadan kaldırarak  önlemek istemektedirler . Bu plan doğrultusunda çok para dağıtılmakta , toplum önderleri projeler yolu ile zenginleştirilerek satın alınmakta ,sivil toplum kuruluşu görünümündeki emperyalizmlin örümcek ağı  örgütler dıştan finansmanlar yolu ile satın alınarak  küresel emperyal projelerde ulus devletlere ve ulusal egemenlik düzenlerine karşı kullanılmaktadır .Ulus devletlerin ulusal egemenlik düzenlerini tasfiye edecek üçüncü girişim de yerelleşme adı altında devreye sokulmakta ve böylece başkentlere bağlı ulusal egemenlik düzenleri yerine ,devlet merkezinden uzak ve kopuk bir biçimde yerelleşme politikaları ile yapılanmaları desteklenmektedir . Avrupa Birliğinde uygulanan yerel yönetimler özerklik şartı gibi uluslararası belgeler ,yerel yönetimleri merkezi yönetimden koparmak ve ulusal egemenlik düzeni yerine yerel egemenlik düzeni getirmek gibi bir  büyük oyun gene  Dünya Bankası ve Uluslararası Para Fonu üzerinden bütün ulus devletlere karşı tezgahlanmaktadır .Küresel emperyalizm döneminde  ulus devletlerin egemenlik düzeni üstten uluslararası kuruluşlar, yandan sivil toplum kuruluşları ve alttan da yerel kuruluşlar aracılığı ile budanmağa çalışılmaktadır . Bu çerçevede küreselleşmenin tam anlamıyla bir ulus devlet ve ulusal egemenlik düzenlerinin tasfiyesi operasyonuna dönüştüğünü söylemek mümkündür . Bu aşamada bu tür dıştan güdümlü politikaları kendi ulus devletlerine karşı uygulayacak liberal  ,sosyal demokrat ya da  dinci görünümlü siyasal kadrolar  küresel emperyalizmin emir erleri olarak siyaset sahnesinde kullanılmakta ve ulusların kendi ulus devletlerine ya da ulusal  egemenlik düzenlerine sahip çıkabilecekleri alternatif  ulusal  hareketlerein ya da partilerin önü kesilmektedir . Tam anlamıyla bir çıkarcı düzen  emperyal merkezler ve onların yerli işbirlikçileri aracılığı ile yürütülüp gitmektedir .  

      Ulusların ellerinden devletleri ve egemenlik düzenleri alınırken , ekonominin yönetimi bütünüyle piyasaya terkedilmekte , uluslararası kuruluşlar üzerinden ekonomik ilişkiler yürütülürken  uluslararası tekelci şirketler piyasa üzerinden bütün ülkelere komuta etme şansını elde etmektedir . Çok uluslu tekeller ulus devletlerin ülkelerine girerlerken , uluslararası kuruluşların desteği ile hareket etmekteler ve ulus devletin elinden alınan ekonomi düzenlerini kendi çıkarları doğrultusunda hiçbir sınır tanımadan uygulayabilmektedirler . Çok uluslu tekeller sınırsız büyürken ve ulus devletlerin kendilerine  çıkardıkları  zorlukları ,engelleri,vergileri ve kontrolları  kolayca aşarken , devletler ekonomik krizlere sürüklenmekte ,halk toplulukları ve uluslar büyük bir çöküntü içerisine girmekte , orta tabakalar çökerken , yoksulluk ve işsizlik hızla yüksek oranlara tırmanmaktadır . Dünya zenginlikleri çok uluslu tekeller üzerinden bir avuç zenginin ya da siyonist lobilerin elinde toplanırken , halk kitleleri yoksulluğu ve işsizliğe mahkum edilebilmektedir . Bir yandan dolar milyarderlerinin sayısı tırmanırken , öte yandan yoksulların ve işşizlerin sayıları anormal derecelerde artmakta ve bu koşullarda , ulus devletlerin kendi ekonomilerini yönetebilme şansı ortadan kaldırılmaktadır . Aklı başında hiç kimsenin kabül edemeyeceği ,doğru dürüst hiç bir ulus devletin  uygun göremeyeceği biçimde ulusal egemenlik düzenlerini tahrip eden  olumsuz gelişmeler dıştan destekli ve emperyal işbirlikçi bir çizgide sürüp giderken , hem uluslar dağılmakta hem de ulusal egemenlik düzenleri ciddi biçimlerde sarsıntı geçirmektedir . Soğuk savaş sonrasında başlamış olan ulus devletlerin tasfiyesi  günümüzde de devam etmektedir . Dünya Bankası ve İMF destekli programlar uluslararası kapitalist sistemi güçlendirirken , ulus devletlerin ekonomilerini ellerinden alarak ,çok uluslu tekellerin çıkarları doğrultusunda bir ekonomik yapılanmaya doğru  kullanmaktadırlar . Dünya halklarının  daha kötü durumlara sürüklenmesi , çok uluslu tekellerin öncülüğünde Dünya Ticaret Örgütünün  Birleşmiş Milletlerin yerine geçmesi  gibi olumsuz gelişmeler batı zorlamalı küresel emperyalizmin devam ettirilme çabaları olarak günümüzdede gündemdedir. Ne var ki , artık yolun sonuna gelinmiştir .Eskisi gibi ne ABD,ne IMF ne de DünyaBankası kendi proramlarını  dünya ülkelerine zorlayamamaktadırlar . Yirmi yıllık uygulamalar sonucunda bir doyum noktasına gelinmiş ve bir  dönemece sürüklenilmiştir .  

       Küresel emperyalizm ilk on yılda işini bitirmek durumundaydı. İki bin yılına gelindiğinde ulus devletleri devre dışı bırakan bir küresel düzen çok uluslu tekellerin istediği biçimde kurulamayınca  araya II Eylül olayları sokulmuş ve bu aşamadan sonra terör bahane edilerek dünya ülkelerine karşı savaşlar açılmıştır . İyilik ve güzellikle istedikleri çıkar düzenlerini  kuramayanların terör ve savaşı dayatması iyice tepki yaratmış ve dünya ülkeleri bir araya gelerek alternatif bir kürselleşme düzenini  uluslararası dayanışma içinde gerçekleştirmek için çalışmalara başlamışlardır .Küreselleşmenin ilk onyılı  anlaşılmadan geçmiş ikinci on yılı ise terör ve savaşlarla fazlasıyla gürültülü geçerek ulus devletleri rahatsız etmiştir . Bunun  üzerine bütün uluslarda ve ulus devletlerde kendini koruma doğrultusunda kendiliğinden bir ulusal refleksin ortaya çıktığı görülmektedir . Artık hiç bir ulus devlet kendi ulusal egemenliğini tehlikeye sokacak derecede dışarıya,yabancı ülkelere ya da uluslararası kuruluşlara angaje olmamaktadır . Küresel saldırılar üzerine yarım kalan uluslaşma süreçlerine tamamlamak üzere bütün ulus devletlerde yeniden uluslaşma süreci gündeme gelmekte , Dünya Bankası ve Uluslararası Para Fonunu  ülkelerinden kovan ulus devletler yeniden kendi ulusal ekonomilerini  yoksul halk kitleleri ve  işsizlerin yaşam haklarını güvenceye alacak doğrultuda  yeniden ekonomilerini ulusal çıkarları doğrultusunda  kontrol etmeğe başlamaktadırlar . Bir anlamda son yirmi yılda dış baskılar ve mandacı ve işbirlikçi  ilişkiler yüzünden yıkılmış olan ulusal egemenlik düzenleri , yeniden onarılarak  ulus devletlerin çok uluslu şirketlere karşı güçlendirilmeleri doğrultusunda  geliştirilmektedir . Ulus devletleri her türlü etnik ve dinsel ayırımcılığı dışarıdan destekleyerek eyaletler biçiminde dağıtmayı planlayan  küresel emperyalistler ,bu planlarını şimdiye kadar gerçekleştiremedikleri için aslında  politik alanda kaybetmişlerdir . Ellerindeki para gücü ile teknolojiyi,siyaseti ,medyayı ve ekonomiyi yönlendiren bu  merkezler  iki bin eyaletten oluşan yeni dünya düzenini kurmakta çok gecikmişlerdir . Bundan sonraki aşamada bütün ulus devletler kendi içlerine dönerek bir dönem toparlanmak ,bir milli idari reform ile devlet ve egemenlik düzenlerini güçlendirmek zorundadırlar . Ancak böylesine bir toparlanma ve ulusal egemenliği yeniden yapılandırma döneminden sonra ulus devletler gene eskisi gibi çok uluslu tekelci şirketlerle karşı karşıya mücadelelerine devam edebileceklerdir . Yirmi birinci yüzyılda , batılı emperyalistlerin planladığı gibi bir ulusal egemenlik düzenlerinin tasfiyesi değil ama ulusal reflekslerin harekete geçmesiyle beraber , ulusal egemenlik düzenlerinin yeniden kurularak güçlendirileceği dönemler olacaktır . Batılı kaynaklarda  dile getirildiği gibi ;yirmi birinci yüzyılın başlarında ulus devletler ortadan kaldırılamazsa, en az bir beş yüzyıl daha insan toplumları ulusal egemenlik düzenleri çatısı altında yönetileceklerdir .Bu durumda çok uluslu şirketlerin ulus devletleri parçalayarak iki bin eyalet üzerinden gerçekleştiremedikleri  küreselleşme olgusu , yirmi beşinci yüzyılda, beş yüz yıllık güçlenme döneminden sonra ulus devletlerin kardeşçe, eşitlik ve özgürlük ortamında bir araya gelmeleriyle , savaş , terör  ve sıcak etnik ve dinsel çatışma olaylarının geride bırakımasıyla mümkün olabilecektir . Böylece batı ve şirket merkezli emperyal globalizm devre dışı kalırken , ulus devletlerin  ulusal egemenliklerini koruyarak eşit bir düzeyde bir araya gelerek oluşturacakları  uluslar enternasyoneli çatısı altında   dayanışmacı küreselleşme  anlamında bir solidarist globalizm  beş yüz yıllık bir birikim sonucunda gerçekleşebilecektir . Yirmi birinci yüzyılda başlayacak ulusal egemenlikleri yenileme ve güçlendirme dönemi , beş yüz yıllık bir geçiş aşamasından sonra ulus devletler kaynaşması ile dayanışmacı bir küreselleşmenin hazırlayıcısı olacaktır . Yirmi birinci yüzyılda başlayan yeniden ulus devletler dönemi , beşyüz yıllık bir  dayanışma ve deneme döneminden sonra ,tek bir dünya düzeninin kardeşlik ve dayanışma ortamında oluşmasını sağlayacaktır . Çok uluslu şirketler ile ulus devletler arasındaki savaşı ÇUŞ’lar kaybetmiş ulus devletler kazanmıştır .Yirmi birinci yüzyıl bu nedenle ulusal egemenlik düzenlerinin yenileceği ve güçlendirileceği bir dönem olacaktır . Tek bir dünya devleti için acele edilmemeli ve batılı emperyalistlerin öncelikle aradan çekilmeleri sağlanmalıdır . Belki o zaman ulus devletler daha rahat bir araya gelerek ,bir ulus devletler kardeşliği ve dayanışması çerçevesinde  tek bir dünya devletini bir üst yapılanma olarak  gündeme getirebileceklerdir. Çok uluslu şirketlerin satın aldıkları işbirlikçi polikacılar aracılığı ile ulus devletleri tasfiye etme dönemi  sona ermekte ve yerini yeniden uluslaşma ve ulusal egemenlik düzenlerini öne çıkaracak  ulusal iktidarlar dönemi almaktadır . Bu çerçevede ,Türkiye cumhuriyeti ulus devletini kurmuş olan Büyük Atatürk’ün söylediği gibi Türkiye Cumhuriyetinin bir ulus devlet olarak sonsuza kadar  varlığını sürdürmesi ve  gelişerek öne çıkması  mümkün olabilecektir .  

Kaynak: 21. YÜZYILDA ULUSAL EGEMENLİK - Prof. Dr. Anıl Çeçen