Türk siyasetinin ve kamu yönetiminin en temel problemi ideolojik gibi görünse de, Türkiye aslında sosyo-psikolojik bir travma yaşamaktadır.

İki kültür çatışma hâlindedir: Siyasal alanda ve kamu yönetiminde bedevi kültürü ile kentli kültür arasında inanılmaz bir mücadele söz konusudur.

Bedevi kültür, açgözlülüğü, şımarıklığı ve güç hastalığı nedeniyle adeta anarşist bir model benimsemektedir. “Her ne pahasına olursa olsun benim olacak” anlayışıyla hareket eder çünkü yoksunluk ve yoksulluk kültürüyle büyümüştür. Bu nedenle hiçbir kutsal değer ya da kural tanımaz. Ele geçirdiği yerleri Moğol ahlakıyla talan eder; yakar, yıkar ve yok eder.

Kentli kültür ise görmüş, geçirmiş, yaşamış ve deneyimlerini içselleştirmiştir. Hayatında belirli köşeleri ve değerleri olduğu için bu tür kaotik bir zemine asla rıza göstermez. Anarşizmden uzak durur. Bulunduğu yerin anlamı üzerinden hayatını şekillendirmek yerine, bulunduğu yere anlam katan bir duruş sergiler ve son derece erdemli davranır.

Temel problem, bu iki kültür arasındaki çatışmadır.

Bugün maalesef siyasal yapılanmaların ve kamu yönetiminin en temel sıkıntısı, bedevi kültürünün esas olduğu profillerin, yoksunluk ve yoksulluk kültüründen gelmeleri nedeniyle Moğol ahlaklı tutum ve davranışlar sergilemeleridir.