Umut, korkudan güçlü bir duygudur. Umut olmadan yaşayamayız. Mücâdele edemeyiz. Panik ve nevroza teslim oluruz.

Sağlık Bakanı Fahrettin Koca, umûdumuzu ayakta tutmak için canla başla mücâdele eden sağlık çalışanları için üç gün boyunca akşam saat dokuzda alkış istedi. Bugün, ikinci gün.

O kadar alkışlayalım ki habire yıkadığımız, kolonyayla ovduğumuz ellerimizin sesi, sağlık emekçilerine kuvvet versin!

O kadar alkışlayalım ki, “Saat bilmem kaçta alkışı yutmam” diyenlerin sesi kesilsin!

O kadar alkışlayalım ki bu güzel desteği, tencere tava vurma, ışık açma kapama eylemine dönüştürmeye kalkanların da sesi kesilsin! (Maalesef videolarda bunları gördüm)

Birisi, virüs yüzünden iktidarını kaybetme korkusuna kapılmış; diğeri ise fırsatçılık yapıyor. Bunlar varken virüse ne hâcet! 

Sağlık Bakanı Fahrettin Koca, virüs tehlikesi başgösterdiğinden beri soğukkanlı tutumuyla hepimize örnek oldu. Eleştiri yapan gazeteciye, “Kusura bakma kızım” demesindeki sâkinliğine çok ihtiyacımız var. Bir yandan virüsle mücâdeleyi yönetirken bir yandan da psikolojik tedâvi yapıyor. Sâkin olmak, “sâkin olun” demekten; kavga etmemek, “kavga etmeyin” demekten daha tesirlidir.

Teşekkürler, Fahrettin Koca!

Teşekkürler, adlarını bilmediğimiz sağlık çalışanları!

Alkışlarımız da duâlarımız da sizin için!