Kenan Evren’e sormuşlar..”Generaller darbelere neden bu kadar meraklı oluyorlar”diye. “Yoo”diye yanıtlamış ve eklemiş..” Hiç de darbelere meraklı değiliz. Nitekim benim de bildiğim bir general vardır ki hayatı boyunca bir darbe girişiminde bulunmamıştır.” “Kim ya bu?” diye millet birbirine bakınca Evren’den gelmiş yanıt “Çok iyi tanıyorsunuz beyler.. General Electric “

Faşist 12 Eylül darbesinin üzerinden 40 yıl geçti ama darbenin izlerini hala yaşıyoruz. “Bize bol geliyor “diye değiştirdikleri anayasanın çoğu maddeleri hala yürürlükte. YÖK gibi kurumlar da..
12 Eylül’de askerlik görevim nedeniyle Kayseri Askeri Hastanesi’ndeydim. Biz 8 yedeksubay hastanede kalıyoruz, akşam yemeklerimizi de hemen hastanenin karşısındaki orduevinde yiyoruz. Yiyoruz dedim ama çoğunlukla aç kalıyorduk. Çünkü rütbe itibariyle servis başlıyor. General,albay,yarbay,binbaşı derken bize kadar ne ızgara kalıyor ne de meze. Hiç unutmam 11 eylül akşamı hava nefis. Hadi bir şansımızı deneyelim,orduevine gidelime karar verdik. Bahçede yeniyor akşam yemeği. Erken gidelim de biraz da demlenelim diye düşünerek daha hava kararmadan masalara kurulduk. Askerler etrafımızda pervane. “Buyrun komutanım”, “Ne arzu edersiniz komutanım.” Vakit ilerledi in cin yok ortada. Nerede bu subay dostlarımız acaba? Bir tek bizim masa var. Askere sordum . “Komutanım bir tatbikat varmış galiba” dedi. Oh be işte bizim gecemiz. Masayı mezelerle donattık.Gelsin rakılar,karışık ızgaralar. Bir ara orduevi yöneticisi geldi yanımıza ve sordu “ Saz ekibi sahne alsın mı?” 

Askerlerden oluşan bir halk müziği ekibi var. Her akşam subay ve eşlerini eğlendiriyorlar. Sadece sırf erkeklerden oluşan tek bizim masa olunca kararsız kalmışlar çıkıp çıkmamakta sahneye. Boş masalara söylemek istememişler. Hemen atladım konuya ve “Biz müşteri değil miyiz :Çıksınlar “. Aramızda Urfa’lı doktor arkadaşımız cerrah Ahmet’in de sesi felaket güzeldi. Sazlar vurulunca bizimki de kendini tutamadı sahneye çıktı. Özel konser mübarek. Gece yarısını geçti bile saatler. Hadi artık hastanemize ve yataklarımıza dönme vakti. Odalarımıza dağıldık. 
Sabaha karşı 4 müydü neydi kapım çalındı. “Komutanım baştabip odasında sizi bekliyor”. Rüyasında mı gördü ya da bir acil hastası mı var diye düşünürken asker “İhtilal olmuş.”dedi. “İşte şimdi ayvayı yedik”demişim. O güne kadar hiç giymediğim askeri kıyafetleri mecburen giyip baştabibin odasına gittim. Doktorların hepsi orada çay içiyorlar,en son ben gelmişim. Oturdum  baktım başhekim bir bana bakıyor bir de ayaklarıma. Uyku sersemi bir ayağıma kahverengi bir ayağıma siyah çorap giymişim. “Değiştireyim mi?”dedim “Tabii ki “demez mi? Tekrar odadan çıktım,kapıda toplanan hastane personeli merakla ne olmuş diye suratıma bakıyor, “Çoraplar farklı renkte. Şu ana kadar öğrenebildiğim bu”dedim. Neyse siyah çoraplarla döndüm tekrar odaya. “Artık kadro tamamlandığına göre size Genel Kurmay’dan gelen mesajı okuyorum “dedi başhekim. Bir metin hazırlanmış,gülmemek için o kadar zor tutuyorum ki kendimi inanamazsınız. Cümleler 12 Eylül diye başlıyor değildir diye bitiyor İşte darbe değilmiş,ihtilal değilmiş vs vs. Kardeşim neyse onu söylesene. Sonra bize birer tabanca dağıtıldı. Sanki sabah hastalar gelecek biz de onları vuracağız. Komediden öte. Görev yerlerimizde uyumadan sabahı beklememizi emredildi. O kadar içki üzerine ayakta kalmak mümkün mü? Attım kendimi tekrar yatağa. Ama 12 Eylül’ün bana verdiği en büyük güvence tabancamı da yastığımın altına koyarak. 

Aslında bu darbe niye yapıldı? İrticaya karşı yapıldı dendi gericilik en çok o dönemde palazlandı. Teröre karşı yapıldı dendi güneydoğudaki savaşı başımıza bela eden 12 Eylül. Sorumsuz liderlere karşı yapıldı dendi o liderler darbe sonrası yıllarda tekrar başbakan oldular. Ee herhalde benim aynı renk çorap giymem için yapılmış olamaz. 
12 Eylül’ü anlayamayan bir vatandaş Kenan Evren’e sorar.” Paşam siz bu darbeyi kime karşı yaptınız?” Evren şöyle hafızasını bir yoklar ve yanıtlar “Valla doğrusunu istersen ben de pek iyi hatırlamıyorum. Ama sanırım sabaha karşı yapmıştık”